Bugün yeminimi bozuyorum. 2001 yılında Ali Sami Yen Stadı’nda oynanan maçtan sonra ilk defa Galatasaray – Fenerbahçe derby karşılaşmasında tribünde yerimi alacağım.
Eski günlere nazire yaparcasına ailemle birlikte tribünde olacağım. Ailem dediğim sadece sevgili eşim zira henüz çocukları götürmeyi göze alamıyorum.
Umutluyum, sahada ve tribünlerde işler istediğim gibi gitmezse bile umutluyum. Umutluyum çünkü sizler varsınız. 8.000 den fazla aklıselim insan ile birlikteyim. Ben Galatasaray’da oynarken tıklım tıklım dolan mahşeri bir kalabalık gibi hissedilen o salonun kapasitesi 5.000 kişiydi. Şimdi burası Spor Sergi’den daha kalabalık. İnanıyorum ki gelecek sezona kadar burası Şükrü Saraçoğlu’ndan da Ali Sami Yen’den de daha kalabalık olacak.
Bu grup başladığından bu yana ilk ciddi sınavımıza çıkıyoruz. Bu sefer bu derby başka bir gözle, başka duygularla seyredilecek. Daha sevgi dolu, karşımızdakilerin de insan olduğunu unutmayarak. Daha fazla keyif alacağımıza, daha çok eğleneceğimize eminim. Hepimiz kardeşiz, gün birlik günüdür. Hepinize kocaman sevgiler… Hepimize kolay gelsin… TANRI YARDIMCIMIZ OLSUN HAK EDEN KAZANSIN…
