YİNE, YENİ, YENİDEN
Yıllar sudan da hızlı akıp geçiyor. Önce Abdi İpekçi spor salonunda oynanan ve iki maç sonunda kazanamadan turnuvayı sonuncu bitiren Estudiantes taraftarının, soyunma odasına giden takımı dakikalarca sahaya yeniden davet
etmeleri ve takımın tekrar parkeye geri dönmesinin basketbol geçmişimdek en önemli anlardan biri olduğunu defalarca anlatmama rağmen iz bıraktığını belirtmem gerekiyor.
Ardından sanki 2006 Prag dörtlü finali daha dün yaşanmış, Papaloukas, Vanterpool ikilisinin domine ettiği Messina’nın CSKA’sı, Baston’lu, Parker’lı, eski dost Solomon’lu, Gershon’un Maccabi’sini finalde devirip şampiyon olurken şahsi tarihimdeki ilk zirve turnuvamı da geride bırakmış gibiyim.
Ya da 2011’de Barselona’da,Obradovic’in takımının şampiyonluğunu izlerken bir sonraki sene İstanbul’da yapılacak organizasyonda, herşeyin bittiği sanılırken Ivkovic’in Olympiakos’unun müthiş geri dönüşünü ve Printezis’in gözyaşı
damlası, çengel atış karışımı final basketiyle basketbol keyfinin doruklarına varacağımı nereden bilebilirdim ki…
Ve tarihler 2015 Mayıs’ını gösterirken Madrid’e giden yolda Maccabi’yi süpürerek ilk defa dörtlü final kapısından giren Fenerbahçe’nin hikayesi başladı.
Türk spor tarihinde, takım sporlarında bir teknik adamın hem kulüp, hem taraftar, hem oyuncu grubu, hem spor basını, hem organizasyon üzerindeki mükemmel etkisinin bilinenden öte başarı hikayesi..
2016 Berlin’de tıpkı Olympiakos’un 2012’de İstanbul’da geri döndüğü gibi CSKA karşısında geri dönen takım önce Lamonica sonra Javor’un düdüksüzlüklerine takıldı.
Yılmadılar bir sonraki sene 2017’de evde yapılacak turnuva için çok kararlıydılar. Önce komşuda, Atina’da, Panathinaikos’u saha avantajı olmadan saf dışı bıraktılar. Bogdanovic kafasını salladıkça, Udoh gelene geçene
çemberin yolunu kapattıkça gurur ve göz yaşları içinde tarihte ilk Euroleague kupasını kazandılar.
2018 Belgrad, coach ve takım için önemliydi. Hem turnuva coach’un evinde hem de kariyerinde ard arda kazanamadığı kupayı kazanma şansı vardı. İlk gün Zalgiris’e karşı harcanan efor üç yıl üst üste finali getirmişti. Lakin final maçına tutuk başlamak ve bir türlü oyuna girememek takımı zorladı. Genlerindeki vazgeçmeme ruhu sonuna kadar oyunun içinde kalmalarını sağlasa da kaybettiler.
Şimdi tarihler 2019 dörtlü finalini yazmak için sabırsızlanıyor. Normal sezonda harika bir performans göstererek sekiz maç kala play off’u garantilediler. Sezon başından beri yaşadıkları sakatlıklara rağmen hiçbir maçta geri adım atmadılar. Mevcut sakatlardan yapılacak bir beş ; Tyler Ennis, Gigi Datome, Nikola Kalinic, Jan Vesely, Geoffrey Laugverne ile turnuva finali oynamak çok da hayalcilik olmasa da, sağlam oyuncuların ortaya koyacağı mücadele, karakter, birarada olma ve kazanma alışkanlığı yine, yeni, yeniden Fenerbahçe Beko’yu istediği ikinci Euroleague şampiyonluğuna ulaştırmaya yetecektir.
Detaylarda kazanılan ya da kaybedilen maçları oynamak takım olabilen organizasyonların işidir.
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail: omer.kocsan@abcspor.com
twitter: @omerkocsan
