Aslında istekli başladık maça. Erken bir gol atıp rahatlamayı istiyordu hoca belli ki. Ancak Sivas izin vermedi tempoyu artırmamıza. Fauller, bitmek tükenmek bilmeyen abartı itirazlar, sürekli duran oyun derken bir türlü ritmimizi bulamadık. Hatta ardından pozisyonlar da verdik rakibe. İşler hiç te istediğimiz gibi gitmedi ilk yarı.
Bunda tabii ki takımın yorgunluğu ve yıpranmışlığının da rolü var. Ha diyeceksiniz ki, Sivas ta Avrupa maçı oynadı geldi. Evet doğru ancak oynamaya çıkan Fenerbahçe, durdurmaya çıkan Sivas olunca bu durum bizim aleyhimize oldu. Crespo bile bildiğimiz temposuna ulaşamadı. Emre Mor ihtiyaç duyduğumuz adam eksilten driplinglerini gösteremedi. Batshuayi ise şimdiden Dünya Kupası havasına girmiş gözüktü. Ancak ne olursa olsun bu maçı bireysel oyuncu performansları üzerinden okumamak lazım. Rakip oyunun temposunu söndürdü biz de takım olarak buna karşı çıkamadık.
Bu noktada Sivas’lı futbolcuların ekstra hırslı olmalarına hiç bir itirazım yok. Hatta normal olan bu. Her takım için sezonun maçı, vitrin maçı Fenerbahçe’ye karşı oynanır Türkiye’de. Tabii ki futbolcular daha motive olacak. Bunda hiç bir sıkıntı yok. Ancak en basit düdüklerde bile eller kollar havada hakeme öyle şiddetli itirazlarda bulundular ki,”ne oluyor” dedim. Kartlarda Fenerbahçe’ye karşı gaddar, Sivas’a karşı ise müsamahakar bir hakem vardı. Ona rağmen bu abartı tepkiler ilk dakikadan son dakikaya kadar sürdü. Bunda suç Sivas’lı futbolculardan çok onların bu kabadayıvari tutumlarına izin veren hakemindi.
Maç ta bunun üzerine sinir harbine dönüşünce iş ”savaşmaya” kaldı. Ferdi son dakikalarda hala rakip ceza alanına depar atıyordu. Serdar Aziz son bölümdeki doldur boşaltlara karşı tek başına duvar oldu. Valencia belki çok top kaybetti ama savaşın en yoğun yaşandığı ön saflarda fedakarca mücadele etti. Irfan Can oyundan çıktığında artık ayakta duramayacak haldeydi. Altay da ilk devredeki zamanında çıkışlarıyla işimizin zora girmesini engelledi.
Tabii penaltı golümüz geldikten sonra bu sefer tempoyu söndüren biz olduk. Rakibin 1 kişi fazla oyun üstünlüğü sağlamasını engelledik. Bu bölümde biz de zaman geçirdik, tempoyu söndürdük. Sonuçta rakibin çok ta ciddi bir pozisyon bulmamasını sağladık. Çok önemli bir 3 puanla geceyi sonlandırmayı başardık.
Bu belki de sezonun en önemli 3 puanı oldu. Çünkü rakiplerimiz maç sırasında muhakkak şunu düşündü: ” Bugün Fenerbahçe iyi değil. Sivas ta zaten hep ters gelir onlara. Hah, bak 10 kişi de kaldılar. Bu sefer kesin puan kaybedecekler”. Ama olmadı işte. Fenerbahçe yine kazandı. Bu sefer alıştığımız baskılı futbol ile değil savaşarak kazandı ama sonuçta kazandı işte. Rakiplerinin kalbini kırarak kazandı. Gardını düşürdü. Umudunu azalttı. Yani sizin anlayacağınız bu galibiyet bir 3 puandan çok daha fazlası.
mail: alp.eralp@abcspor.com
twitter :@alperalp72
