Gollerimiz İtinayla El Değmeden Hazırlanıp, Piero’suz Servis Edilir
İlk yedi hafta itibariyle yine bir Beşiktaş rüzgarı esiyor/estiriliyor. Yok yine en iyi, en göze hoş gelen futbolu oynayan bizmişiz de Şenol hoca takıma bambaşka bir hava getirmiş de vs. vs. Biz son 3 sezondur zaten filmin başını zevkle izleyip sonunu görememekten muzdaribiz. Bu sene aksi olacaksa eyvallah!
Aslında olmaması imkansız da değil. Evet, Fenerbahçe inanılmaz transferler yaptı ama Ferrari arabanın direksiyonuna yeni ehliyet almış bir acemiyi oturttu. Belki kilometre yaptıkça arabanın 450 beygir gücüyle uçuşa geçebilir ama deplasmanların adeta o toprak yollarında aracın hakimiyetini kaybedip şarampole yuvarlanması işten bile değil. Hatta kendi evinin o kaymak gibi yollarında bile bir Akhisar veya Molde gibi kazalar yaparsa, evin asabi babası altından arabayı çektiği gibi kendisini Portekiz’e giden ilk uçağa bindiriverir.
Galatasaray ise yerden yere vuruluyor, oynadığı futbol yine kimseye zevk vermiyor ama aynı geçen yıl olduğu gibi kah rakiplerin olağanüstü beceriksizliği (bkz. Trabzon maçı), kah futbol şansı, kah hakemlerin engin hoşgörüsüyle 7 maç 14 puan. O yüzden hep söylerim FB ve GS’nin kalbine kazığı çakıp tabutu iyice çivilemediğiniz sürece öldüklerinden emin olamazsınız ve sevgili yayıncı kuruluşun yaptığı puan sıralaması mühendisliği de devreye girince son düzlüğe kadar bir heyecan fırtınası eser. Kolay mı o 320 milyon doları çıkarmak !!
Gelelim sevgili Beşiktaş’ımıza… Geçen iki sezondan farklı ne var? Stat yine yok. Sağ beki hallettik gibi gibi ama bu sefer sol taraf alarm veriyor. Q7 döndü ve oldu Q17 ama zaten riskli olduğunu bildiğimiz bu transfer şu ana kadar bırakın bir kare veya ful, döper tadı bile vermedi. İyi ki diğer yanında kürk giyip kolye takarak İstinye Park’ta dolaşacağı arkadaşı yok da iyice zıvanadan çıkmıyor! Şenol hoca iyidir, bu tip adamla gerekli diyaloğu kurar, bizim gençler de abilerine saygı ve sevgide kusur etmez ama 7’sinde ne idiyse 32’sinde de aynı kafayla gitmekte ısrar ederse bu işin sonu hüsran olur. Trabzon maçında kaybedilen 3 puanın en büyük sorumlusudur ve daha onu affettirecek bir performans göremedik.
Bir takımın başarısında çok büyük pay sahibi olan gösterişsiz kahramanlar defans bloğunun orta ikilisine gelirsek, Rhodolfo-Ersan ikilisinde Ersan beni endişelendiriyor. Önümüzdeki haftalarda yapacağı fauller ve göreceği kartlarla başımıza ciddi dertler açabilir. Milosevic’i burada düşünmek doğru olabilir. Veya çok bayılmasam da Franco’ya yeni bir şans? Genelde şampiyonlukları getiren geride bu göbekteki ikili oluyor. Stumpf-Götz, Uche-Högh veya Ronaldo-Zago gibi örnekleri hatırlayınca defansta rakip forvetlerin nasıl boğulduğu aklımıza gelir. Hele ki bunların bir de Ronaldo veya Uche gibi aralarda gol atanı da ekmek kadayıfının üzerindeki kaymak gibidir.
Tolga’da bu yıl o eski günlerinden daha fazla izler görüyorum ve bu beni sevindiriyor. Yüzündeki acıların çocuğu Emrah ifadesini silip, Şenol hocanın güvenini boşa çıkarmazsa yıllardır şampiyonluklara mal olan kaleci eksiğimizi ortadan kaldırabilir. Fenerbahçe maçında Fernandao’nun kafasını çıkarması ve Eskişehir’de yaptığı kritik kurtarışlar iyi sinyaller. Tolga’nın yeteneğinden kuşkum yok. Sadece kafayı ve ayağının ayarını düzeltmesi gerekiyor.
Diğer bölgelere geçmeden önce Gençlerbirliği ve Sporting Lizbon maçlarında dikkatimi çeken ilk 45 dakikayı çöpe atma hastalığının kaldığı yerden devam etmesi oldu. Geçen sezon da böyle birkaç maçımız vardı ve görüyorum ki fazla değişen bir şey maalesef yok. Bu 45 dakikalık bol keseden dağıtılan hurmalar ikinci yarılarda bizi fena tırmalıyor ve burada iş tamamen hocaya düşüyor. Ya doğru kadroyu sahaya sürmesi gerekiyor ya da sahada uyurgezer gibi dolaşan futbolcuları Yılmaz Vuralvari şovlarla uyarması…
Gökhan Töre, Olcay ve Oğuzhan artık bu takımın kıdemlileri oldu ve ben özellikle Olcay’dan sadece bu kadar savruk olmamasını bekliyorum. Olağanüstü bir efor harcıyor fakat bazen o eforu çok boş işlere harcıyor. Daha aklıyla oynamasını arzu ediyorum. Akıl deyince de Oğuzhan’ı ayrı bir yere koyuyorum. Çok yumuşak bilekleri ve Allah vergisi bir oyun zekası var. Bu yıl daha derli toplu bir görüntü çizen Sosa’yla birlikte çok etkili olmalarını umut ediyorum. Gökhan zaten bu takımın geçen yılki yıldızıydı. Bu sene de yine olağanüstü işler yapıyor aralarda ve Quaresma’nın gelişiyle yaşadığı şoku da atlatmaya başladı gibi. Quaresma’nın artık futbolunun sonbaharında olduğunu düşünürsek Gökhan’ın zaten hiç endişe etmesine gerek yok. İyi bir Gökhan’ı değil Quaresma, ancak Gareth Bale keser!
Defans hattıyla orta saha ve forvet arasındaki bağı kuran sacayağının Veli olanı sakatlandığında Beşiktaş’ta geçen seneki düşüş başladı. Diğer direk Atiba taş gibi sağlam kaldı ama arada zorla yanına monte edilen Necip bir Sabri veya Selçuk Şahin misali her ayağına top geldiğinde taraftarın homurdanması başlayınca tabii ki çok verimli olamıyor. Yani uzun lafın kısası, Veli’nin boşluğu dolmadı ve takımın çok önemli hayat damarlarından biri koptu. Bu kadar ameliyattan sonra güçlü bir dönüş yapabilir inşallah.
Şu ana kadarki en olumlu sürpriz ise herhalde Mario Gomez oldu. Bende ‘acaba ikinci bir Almeida olur mu?’ korkusu yaratan panzer, Fiorentina’da gösterdiği performansla bu korkumu açıkçası körüklüyordu. Demba Ba’daki çeviklik ve sürat kesinlikle yok ama müthiş sertlikte bir tek vuruş yeteneği ve kafa topu hakimiyeti var. Zaten Bayern’deki kariyerine ve gollerine bakınca belki çok da şaşırmamak gerekiyor.
Özet olarak, Beşiktaş iyi ama hala yeterince iyi değil. Bana göre en iyi futbolu da bütün maçın geneline yayarak Başakşehir maçında oynadı. Mersin’i ölçü olarak almıyorum çünkü çok zayıf bir rakipti. Rakiplerde olduğu gibi bizde de en zayıf taraf geri dörtlü ama bizim bir dezavantajımız da topu eliyle alacak bir Podolski’miz ve Fenerbahçe’nin Akhisar maçında attığı ilk golü 38 cm. ‘ofsayt değil’ diyecek Del Piero’dan daha maharetli bir Şansal Piero’muzun olmaması !!
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail : gorkem.isik@abcspor.com
twitter : @saturnocontro3
