26 MAYIS 1989.. Bu tarih İNGİLİZLERE spor denince 2 şeyi hatırlatır..
İlki, süper bir yıldız olmasa da iyi bir futbolculuk kariyerine sahip ama td olduktan sonra adeta bir efsaneye dönüşen, tam ismiyle Donald George Revie, bilinen ismiyle DON REVIE’nin ölümü ve son haftaya en yakın rakibi ARSENAL’den 3 puan ve +4 averaj önde giren LIVERPOOL’un şampiyonluğu 92.dakikada yediği golle kaybetmesi!
Liverpool maç öncesinde 76 puan ve +39 averajdadır. Arsenal’in ise 73 puan ve +35 averajı vardır. Arsenal’in attığı gol daha fazla olduğundan, Graham’ın takımına şampiyonluk için KAZANMAK değil, sadece 2 ve daha fazla farkla kazanılan bir galibiyet yetecektir.
Maç öncesi istatistikleri ortaya koyduğumuzda da hemen herkesin ortak fikri ANFIELD ROAD’dan şampiyon olarak THE REDS’in çıkacağıydı.
Liverpool hem son şampiyon unvanına sahip, hem son haftalarda çok formda, hem sahasında kolay maç kaybetmeyen bir takım hem de forvette ülkenin en önemli striker’ları ALDRIDGE VE RUSH gibi silahlara sahiptiler. En son mabedleri ANFIELD ROAD’da 2 farklı yenilgiyi 4 sezon önce almış olmaları ve ARSENAL’in 1974’den sonra bu stadda oynadığı 13 karşılaşmadan değil 2 fark elde etmek, galibiyet bile çıkartamamış olması da diğer sayacağımız maddeler!
Bu karşılaşmadan 6 gün evvel 20 Mayıs’da da WEMBLEY’de FA CUP finalinde ezeli rakipleri EVERTON’u uzatma dakikalarında IAN RUSH’un golüyle yenip kupayı kazanamışlar ve 1986’dan sonra gelecek duble için ANFIELD’de 41.000 kişi, tv ve radyo başlarında da milyonlar heyecan içinde beklemeye başlamışlardı.
Maçın ilk yarısında Liverpool rakibinin üzerine gitmeden kontrollü bir oyun tarzıyla sahaya çıkmıştı. Zaten gitmesine de gerek yoktu. Başta da belirttiğimiz gibi tek farklı yenilgide dahi şampiyon onlar olacaktı!
Belki de felaketin ilk habercisi IAN RUSH’un ilk yarının ortalarında sakatlanıp oyunda çıkmak zorunda kalmasıydı. Bu olay moralleri bozup tribünlerde negatif bir elektrik yayılsa da ilk 45 dakikada gol sesi çıkmadı.
0-0 biten ilk yarı sonrası, Arsenal 52.dakikada ALAN SMITH’in ofsayt tartışmaları hala sonuç bulamayan golüyle 1-0 öne geçince, bütün LIVERPOOL ahalisi saatine bakıp kalan 40 dakikayı 40 sene gibi yaşayacakalarının habercisiydi sanki..
LIVERPOOL panik halinde geriye yaslanıp, dakika hatta saniyeleri sayarken, maçın son dakikası geldi çattı. Hatta maçın normal süresi bitmiş uzatma bölümüne girilmişti.
Arsenal kalecisi Lukic topu Lee Dixon’a attı ve Dixon da 50 metrelik bir pasla Alan Smith’i topla buluşturdu. O da topun dibine girerek Thomas’a kaldırdı ve Liverpool defans oyuncusu Steve Nicol’le arasında sıkışan top bir anda siyahi oyuncuyu Grobbelaar ile karşı karşıya bıraktı. Soğukkanlı şekilde topu sürdü ve GROBELAAR’ın üstünden ağlara yolladı.
Liverpool tribünleri kıpkırmızı olmuş, adeta ölüm sessizliği içindeydi. Menejer Dalglish de kenarda kaskatı kesilmiş dönük bir ifadeyle çimlere bakıyordu. VE bu golle maç bitti. Arsenal tam 28 yıl sonra şampiyon olmuştu.
The Reds’den muhteşem ikilisinden John Aldridge 21 golle, ligi gol kralı olarak tamamladı ama ne fayda!
SONRAKİ sezon Dalglish yönetimindeki Liverpool yine şampiyon oldu ( bu arada o şampiyonluk da son şampiyonlukları, 1990’dan bu yana 24 senedir olamıyorlar) ama en unutulmayan sezon hangisi dendiğinde, 3-4 kupalı bitirdikleri yıllar kadar bu KABUS MAÇI VE SENEYİ de hatırlarlar, ahh o 1988-89 sezonu yok mu diye aradan çeyrek asır geçmesine rağmen hayıflanıp, o günü unutmak isterler!