Ölen kişinin şahsi eşyaları, kol saati, ilaçları, kitapları, elbiseleri göz yaşları içinde toplanır, kutulanır, bir kısmı ihtiyaç sahipleri insanlara verilir, saati en yakınlarından birine, resimleri de sandığa konur Anadolu geleneklerinde…
Acaba bir suçluluk duygusu, bir ihanet hissetmez mi yürek eşyaları bir bir gözden kaybetmek isterken ? Ölen kişinin ruhu da fark eder mi olanı biteni, O da üzülür mü ? Dediğim gibi maksat eşyaları göz önünden kaldırmak değil, acıyı hatırlamama çabasıdır. Ayakkabısı kapı önünde tutulur oysa. Geride bir şeyi bırakma çabasıdır.
İşte böyle anlarda dersin ki; bi DELETE tuşu olsa ya şu beynin ? Bassan ya bi tuşa unutuversen ? Ya da fare ile sürüklesen ÇÖP kutusuna gitse ? Bir daha dönmeyecek olan her sevilen için aynı duyguları hissederiz. Bu gercekten bir kaçış mıdır, yoksa bencilce mi bir şeydir adını koyamıyorum şu an, tek bilebildiğim bir savunma mekanizması. Unutmak istemek, unutmak isteyip unutamamak, unuttum sanmak, unutmaya çalışmaya çalışmak ve bir dolu türevi. Ooooofff, ne büyük bir derttir bu.
Sanki farenle çöp kutusuna sürükleme şansın olsa ve sürüklesen, ÇÖP kutusudakini boşaltmaya yüreğin yetecek de ? Elin varmıyorsa, yemiyorsa neye yarar ? Saatini koymuşum vitrine, formanı katlamışım koymuşum sandığa, kramponlarını temizleyip koymuşum kapının önüne be Alex ? Giderken sapladın böğrümüze sancıyı, eksik bıraktın zaten hepimizi, tam da unutmaya başlamıştık gittiğin günü, gözümüz görmediğinden katlanıyordu gönlümüz.
Off be Alex, nerden geldin şimdi sen ?? Niye geldin ?? Çok mu özledin buraları ? Kimseye haber vermeden sessizce gelip, hırsız gibi sinsi sinsi dolaşsaydın etrafta olmuyor muydu ? Seni unutursak kalbimiz kurusun diye söz vermiştik, unutmamıştık da, o gözü yaşlı gidişini hatırlamamak için unutmuş gibi yapıyorduk ne güzel. Arada bir haberin gelirdi Brezilyalardan. Her haber geldiğinde bi tarafımız sancımıyor mu sanıyordun ? Ailenin gol sevinçleri, gol attığında koştuğun tribün, yuvarlak çerçeveli gözlüğün, gözlüğün altından süzülen göz yaşların, vakur duruşun, santrada çömelip dua edişin, maçın ilk topunu rakibine verişin, bak yine canlandı gözümde.
Futboluna methiyeler düzmeyeceğim bugün. Bu alem senden daha iyisini görmedi daha da zor görür. Çek git burdan Alex, bak alışırız yine sana, fena olur bak ! Çek git başımdan Alex, bizi ağlatacaksın yine ! Formanı kaldırdık sandığa, resimleri yok ettik ortadan. Çek git buradan Alex, seni seviyoruz ! Saldım yine ateşi bağrımıza, cızırtılı bir kadın sesi geliyor gramofondan: Elbet bir gün, buluşaaacağız, bu böyle yarım kalmaaayacak ! İnşallah be Alex, biliyorum bunu sen de çok istiyorsun !
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
bruno.monte@abcspor.com
@BrunoMonte1907
