Ne maçtı ama ?
Tam bir heyecan kasırgası.
Bol pozisyon, bol aksiyon, tam 9 tane gol ve maçın sonunda gelen galibiyet.
Öldük öldük dirildik resmen.
Nefes nefese bir maç yaşadık.
Tabii alınacak çok ders var bu geceden.
Kendi sahamızda 4 gol yemiş olmamız kabul edilemez. Bu şekilde şampiyonluk zora girer, benden söylemesi. Ne oldu da 3 maçtır gol yemeyen takım böylesine bir performans gösterdi. Herhalde yerlere göklere çıkardığımız oyuncular bir anda kötü oyuncular haline gelmedi. Sadece bireysel performanslarla açıklayamayız bunu. Örneğin bugün Szalai kötü günündeydi, o yüzden 4 gol yedik demek kolaycılık olur. Ya da Altay’a tepki göstermek veya Lincoln’den sol bek olmaz demek. Her oyuncuyla ilgili eleştiri yapılabilir ama bugün eğer Karagümrük bir çok atakta bizim orta sahamızı çok rahat geçtiyse bunu sorgulamamız gerekiyor. Ya takımın boyunda, ya yaptığımız baskının sürekliliğinde ya da yardımlaşmalarda bir hatamız vardı. Hoca ve yardımcıları bunu muhakkak tesbit etmiştir ve gerekli uyarılarda bulunacaktır.
Ben ise uyarımı taraftar ile ilgili yapayım. Her maçın kapalı gişe olması, genel destek, coşku çok güzel. Burda taraftar elbette bir teşekkürü hakediyor. Yalnız şunu kabul edelim gol yedikten sonra taraftar da biraz düşüyor. Esas o dakikalarda takımın desteğe ihtiyacı var. Moraller düşmüşken taraftar takımı ayağa kaldırmalı.Yoksa 90. dakikada galibiyet gelince her taraftar coşar. Ancak asıl lafım Altay’ı ıslıklayan azınlıktaki şuursuzlara. Bakın bunu doğru taraftarlık zannediyorsanız çok yanılıyorsunuz. Burası kendini tatmin etme öfke kusma yeri değil. Burası bizim mabedimiz, burada Fenerbahçe desteklenir. Bu aptalca tepkiden sonra büyük çoğunluk tabii ki Altay’a sahip çıktı, onu alkışladı ama artık bu “tahammülsüz” kitleye birilerinin iki çift laf söylemesi gerekiyor. Tepkiyi Altay değil, kaptanını ıslıklayanlar hakediyor.
Bugün çok negatif şeylerden konuştum. Güzellikler yok muydu peki hiç? Tabii ki vardı. Son dakika coşkusu harika, takımın birbirine sahip çıkması kenetlenmesi mükemmel. Rakibin şok gollerinden sonra her defasında ayağa kalkmak takdire şayan. İrfan Can’ın yetenekleri yanında bu sefer savaşçılığını da göstermesi paha biçilmez. Crespo’nun enerjisi ve aidiyeti ise gözlerden kaçmaz. Bu nefes nefese maç yıllar geçse de unutulmaz.
mail: alp.eralp@abcspor.com
twitter: @alperalp72
