Lens’in babasını kaybetmesi, kırılgan olan takım gücüne ve taraftarın moraline Osmanlı maçı öncesi tuz biber olmuştu.
Lens’in ülkesine uçmarken maç için geri döneceği ve kampa katılacağının öğrenilmesi, onu taraftarın ve yönetimin gönüllerinde çok daha ayrıcalıklı bir yere oturttu. Bunu kim yapardı ki? Böyle günde kaytarılmaycaktı da ne gün kaytarılacaktı. Bu koca yürekli adam, takımını ve arkadaşlarını ön plana almayarak ‘kafamı dağıtmalıydım. Oynamaktan başka bir yol düşünemedim” diyecek kadar da efendi bir yanıtla herkesin ona olan saygısını sevgisini bir o kadar daha artırdı.
Maçın bu duygusal ve hüzünlü bir havada başlaması, belki de stada gelen taraftarların yönetime yapacağı tepkisini de erteledi ama bu erteleyiş çok sürmedi. Zira sahada herşeye rağmen yüreğini ortaya koyan Lens ve kaleye gelen tehlikeleri başarılı kurtarışlarla savuşturan Fabiano’dan başka kimse yok gibiydi. Dakikalar ilerledikçe taraftarın homurtusu, istifa sesleriyle yükseliyordu arada. Tepkisini demokratik şekilde göstermeye çalışan taraftar birileri tarafından susturulmaya çalışıldılar. Yönetimin, aleyhine tezahürat yapan kişilerin peşine düşmesi ve kombinelerini iptal etmek yoluyla sahaya girişlerine mani olma gayrati camianın demokrasisine ve geleceğine her geçen gün vurulan bir darbedir.
Köylü milletin efendisiyse ki öyledir, taraftar da kulübün efendisidir. Son 19 senede bunu hala anlayamayan varsa, anlamasına çok az kaldı bunu hissediyorum.
Maçın uzatma anlarında Topal’ın eline çarpan topun dönüp Topal’ın şutuyla gole dönüşmesi haber bekleyen görsel ve yazılı medyanın arayıp da bulamadığı bir nimetti. 72 saat geçmesine rağmen Topal gibi bir adam, adam gibi adam hala sorgulanıyor. Üzerindeki formanın ceremesini ödüyor belki de. Fenerbahçe taraftarı, oyuncusu ya da yöneticisi olmak zordur. Topal bu ülkede sorguya çekilecek belki de en son sporcuyken adamı paçavraya çevirdiler, yazıklar olsun.
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail: ali.comunoglu@abcspor.com
