NERDEN DÜŞTÜM LAN BURAYA ?

Roberto Carlos’un Fenerbahçe formasıyla sahaya çıktığı ilk maçı anımsadım.
Istanbul Bşb maçıydı. Fener iki top yapamıyor, hücumda bir türlü organize olamıyor, habire kontratak yiyordu.
Bir korner atışında kameralar bir kare yakaladı. Carlos yakın direğe sarılmış vaziyette etrafa bakıyor. Yüzündeki ifade şaşkınlık ve endişe.
” Nerden düştüm lan buraya “bakışı.
Üstünden yıllar geçti. Aynı bakışı ben Diego’da yakaladım Akhisar maçında.
Fenerbahçe biraz toparlanınca Carlos da kendine gelmişti. O bakışlar yerini mutluluğa bıraktı, Wederson ve Deivid’le beraber yengeç dansı bile yaptılar.
Diego Ribas’ın Brezilya’daki lakabıyla yani El Mugo’nun (sihirbaz) yüzündeki olumsuz ifadenin yakın zamanda yerini coşkuya ve mutluluğa dönüşeceğinden benim hiç bir şüphem yok.
Açık söyleyim, oynadığı her maçta ben Diego’yu kötü bulmadım.
Maldonado’nun yandan yemişi gibi görünmesinin tek sebebi Fenerbahçe’nin ayrı telden çalması. Bu adamın çok kötü olması imkansız zaten.
Birilerine sabır gösterilecekse, bu sabrı ilk hakeden adam kesinlikle Diego Ribas!
Diego’nun son sezonu Atletico’da yedek kulübesinde geçti. Atletico gibi bir takımda neden yedek kaldığını sorgulayacak değiliz. 2013- 14 sezonu itibariyle dünyanın en flash takımından bahsediyoruz.
Kaldı ki pek çok maçta hamle oyuncusu olarak sonradan oyuna girdi.
Diego oynadığı her maçta üstüne koya koya gidiyor aslında. Top ayağına yapışıyor. Pas ortalaması çok yüksek. Riskli paslar atmıyor gibi görünsede dar alanda iyi de paslar atıyor. Henüz asist yapamadı.
Alex için en iyi Semih’le anlaşıyor derdik. Neden ?
Semih’e bi top attı mı tekrar alabiliyordu o topu Semih’ten.
Şimdi Diego’nun pas alışverişi yapabileceği ne bir merkez santrfor var, ne de hareketli oynayan forvetler var.
Ayağına alıyor topu,.sağa bakıyor, kuyt kaçmıyor, sola bakıyor, Sow sabit. Emenike’nin ayağına atsan o zaten bir facia. Ceza sahasının içi zaten etten duvar. Ne yapsın, şöyle biraz sürüyor topu, 7-8 kişiyi çalımlayıp gidecek hali de yok, veriyor yana, geriye.
Bu kadar statik ve yavaş oynayan bir takımda, tek pası seven, adam eksiltebilen bir oyuncunun bekleneni verebilmesi çok zor.
Diego tüm antrenörlerce özellikleri çok iyi bilinen bir silah. Çok tanınmış bir oyuncu. Bi Sosa değil. Bu da bir dezavantaj.
Fenerbahçenin kaptığı her top Diego ile buluşturulmaya çalışılıyor. Topu alır almazda indiriliyor ve rakip yerleşiyor.
Diego ufak tefek bir adam. Bu doğru ama bu ligde onunla aynı size da pek çok oyuncu var. Hiç biri Diego kadar güçsüz değil.
Diego bu fiziki dirençle ancak Brezilya Ligi’nde oynar. Almanya’daki ve İspanya’daki hali bundan çok daha güçlü ve diriydi.
İyi Abi İsmail’in antrenman temposuyla kaç futbolcu fizik olarak üst düzey ki Diego fizik olarak iyi olsun ? Zaten takımın antrenman temposunun bir elden geçmesi lazım. Azizsilin damardan vuracak neşteri.
Diego’ya dikkat ediyorum, oynadığı her maçta takımın en çok koşan oyuncuları arasında. Hep ilk üçte. Bu çok güzel bir özellik. Fizik olarak iyi olmasa bile bu adam bu haliyle bile iş yapar.
Onu oynatacak hoca lazım. İşte o yok.
Oyun anlayışını Diego’ya göre şekillendirerek faydalanabilirsin ancak Diego’dan. Her gördüğün sakallı deden değil, her gördüğün 10 numarada Alex değil. At orta sahaya 4 kişinin arasına, mucize bekle.
Alex, farklı bir oyuncuydu. Alex 9.5 tan 10 bir oyuncuydu forma numarası itibariyle. Markajdaysa gidip gol atıyordu.
Diego öyle bir oyuncu değil. Tümer Metin tarzı bir adam.
Diego ile oynamak istiyorsan, çabuk oynayacaksın. Aldığın her topu Diego’ya atmayacaksın. Orta sahada daha hareketli oyuncularla oynayacaksın. Gerekirse Mehmet Topal’sız oynamayı deneyeceksin. 4-3 1-2 deneyeceksin belki. Orta üçlüyü üç bıcırla oynayacaksın. Raul, Emre, Diego mesela. Ya da 4-4-1-1 deneyeceksin belki.
Bir nokta da ne isimlerin ne de sistemlerin önemi var. Dünya futbolunun olmazsa olmazları var:
Antrenmanda ter dökmeyen, maçta gözyaşı döker!
Ersun Yanal

Yazarın diğer yazıları için tıklayın

bruno.monte@abcspor.com