İSYAN, BAŞKALDIRI VE UMUDUN ADI FUTBOL

Kaderi kötü ülkemin en kanlı haftalarından birini daha geride bırakırken insanoğlunun herşeye rağmen hayata tutunma ve devam etme isteği daima ağır basacaktır. Ülke çok daha iyi yönetilmeyi hak ediyor ama toplum var olanla yetinip hayallerine ket vuruyorsa futbol bazen o hayallerin gerçek olabileceğini insanın gözüne sokuveriyor. Tıpkı milli takımın bu hafta yedi ihtimalin birden gerçekleşerek Avrupa Şampiyonası finallerine kalması gibi… Fatih Terim’i sevmeyebiliriz – ki ben pek sevmem – ancak bu kadar kederin ve yılgınlığın yüzde biri olan tek bir cana bile değişilmeyecek ufak bir gülümseme için verdiği mücadele ve ondan da öte devleti yöneten insanlarda bulunmayan bir olgunluk ve vakarla konuşmayı becerebiliyorsa en azından saygıyı hak ediyor. Futbolcuları da inandırıp bir ortak ülkü için harekete geçirebiliyorsa bu kadar duygusal olarak bölünmüş bir ülkeye de örnek oluyor.

Hiçbir zaman onun kadar popüler ve gösterişli olmayan Şenol hoca da sessiz ve sakin işine devam edip son üç yıldır belli bir temel üzerinde inşa edilen Beşiktaş’ın ince işçiliği üzerinde çalışıyor. Kötü oynasa da puan almasını bilen rakiplerine karşı göze de hoş gelen bir futbolla ilerlemek ve ipi göğüslemek istiyor. Takım bu akşam ilk yarı tutuktu ama ikinci yarı takdire şayan bir mücadele sergiledi ve bir tanesi yan hakeme ofsayt diye takılan – Gomez’in neden büyük bir futbolcu olduğunu gösteren – pozisyon da skora yansısaydı, çok daha hakkaniyetli bir sonuç olacaktı. Uzun bir aradan sonra son dakikalarını tırnaklarımı yiyerek geçirmediğim nadir maçlardan birisiydi. İki takım da çok koştu ve yoruldu ama Beşiktaş son bölümde daha diri kalmayı becerdi.

Q17 futbolun ve hayatın ne kadar adaletsiz olduğunu bir kez daha gösterdi. Trabzon maçının faili bu kez üç puanı getiren isim oldu ve Allah vergisi bir yeteneğin yanlış kişiye de bahşedilse bile nasıl fark yaratabileceğini yine gözümüze soktu. Bir de birisinin çıkıp da bu takıma Barcelona olmadığını anlatmasının sanırım zamanı geldi. Paslaşmalar çok güzel, pek hoş lakin biraz da şut çekin be güzel kardeşlerim! Kale önüne kadar gelip topla içeri girmek Neymar-Suarez ve Messi’nin işi. Yanlış anlamayın, sizler de gayet yetenekli futbolcularsınız ama o kadar da değil. Zaten gol de sonunda şut çekmeyi hatırlayan Quaresma ile geldi. Tabii o yan hakemin gaddarca ofsayt diye katlettiği gol sayılsaydı müthiş bir organizasyon olacaktı ve bir Barca esintisi sunacaktı.

İkinci yarıda özellikle İsmail’in oynadığı futbol beni mutlu etti. Eski günlerindeki gibi enerjik ve verimliydi. Böyle oynarsa Tosic tehdidi ortadan kalkabilir. Maçın ilk 10-15 dakikasındaki şaşkınlıktan sonra defans hattı da gayet uyumlu bir maç çıkardı. Atiba genelde olduğu gibi iş ahlakı, çalışkanlığı ve bitmeyen enerjisiyle kendine hayran bıraktı. Necip de Sosa’nın yerine oyuna girdikten sonra yanında iyi bir eküri oldu bu akşam. Sosa demişken de aynı Olcay gibi bal yapmayan arı hissiyatı bırakıyor bende. Ikisinden de çok daha iyi işler bekliyorum ama sanki ayaklarında pranga var gibi oynuyorlar. Sosa yine tecrübesi ve duran top yeteneğiyle durumu çoğu kez idare ediyor ama Olcay kötü olduğu günler takımın hücumda ciddi anlamda aksamasına neden oluyor.

Ayrıca bu maçta Beşiktaş’ın golü erken bulmasının neden önemli olduğunu bir kere daha gördük. Atınca rakip açılıyor ve o zaman da Gökhan, Oğuzhan ve Quaresma sazı eline alıyor. Savunmada açık vermeye başlayan rakibi hallaç pamuğu gibi atıyorlar ve hele ki 2. Gol de çabuk gelirse o zaman Beşiktaş şov başlıyor ve farka koşuyorlar. Bu arada Rize bence bu ligin ortalamasının üzerinde ve mücadeleci bir takım ve bu takımdan üç puan almak küçümsenecek bir şey değil.

8 maçta 19 puan, maç başına 2.38 puanlık bir ortalama oluyor ki bu tempoda giderse şampiyonluk için yeterli olabilir. Ligin daha dörtte biri geri kalmışken tabii herhangi bir öngörü için çok erken ancak ceza sahası çevresinde ve içinde daha çok şutu düşünürse ve Mario Gomez’i topla buluşturabilirse Beşiktaş için aydınlık günler devam edebilir.

O aydınlık günleri ülkemiz için de diliyorum ve yazıyı usta şair ve yazar Melih Cevdet Anday’ın şiiriyle bitiriyorum:

UKDE

Bir gün ışığa döner yaprak,

Üzümler kızarır kütükte,

Elbette diner bu sağanak,

Kaybolur içimdeki ukde.

Sandalımı bırakmıyor su,

Silinmiş dönüp bıraktığım iz,

Çoktandır kaybettiğim arzu,

Boşuna çırpındığım deniz.

Dudağımı ıslatan zemzem,

Testisinde çökmesin dibe,

Rüzgarla dağılacak madem,

Bu yolu kapayan eksibe.

Bir gün ışığa döner yaprak,

Üzümler kızarır kütükte,

Elbette diner bu sağanak,

Kaybolur içimdeki ukde.

mail : gorkem.isik@abcspor.com

twitter : @saturnocontro