GALATASARAY SEZONU AÇTI
Son 16 maçta 1 gol atmış, Hamza hocasının vazgeçilmezi, çalım ustası, rakip defansları driblingleriyle hallaç pamuğu gibi atan ve dahası sırtı dönük topu aldımı saklayarak arkadaşlarına duvar olup sürekli gol pozisyonlarına sokan Umut Bulut’lu bir Galatasaray 11’i gördük. Podolski yine sağaçık, Sneijder ise solaçıktı. Nitekim Galatasaray takımının hiçbirşey oynamadığı bir ilk yarıya şahit olduk. Enteresan olan 20.dakika itibariyle takım formasyonunun bir anda 4.4.2 den 4.2.3.1 e dönmesiydi. Poldi solaçığa geçerken Umut’un gerçek manada yardırdığı! sağaçık mevkisine geçtiğini gördük.
Uluslararası oyuncuların aslı mevkilerinde oynatılmadığı gibi, maçın henüz başlarında değişen takım formasyonu akabinde mevkilerinin de değişmesi futbol gerçekleriyle açıklanabilecek birşey değil. Tüm bu karmaşa ve düzensizliğin sonucunda son 4 senenin 3’ünde şampiyon olmuş bir takımın 3 pas üstüste yapamadığı, organize 1 tane dahi hücum organizasyonu gerçekleştiremediği bir yapıya bürünmesi şaşırtmamalı.
Oysa ki Hamzaoğlu’na kılavuz olacak bir R.Madrrid maçı var. Takımın tempolu ve akıcı oynadığı, tekpasların ağırlıkta olduğu bir performans ortada dururken, bu maçın başaktörleri Rodriguez ve Çolak’ın kulübede başlaması, eski temposundan ve delici driblinglerinden eser kalmamış Melo ve topu kıran Umut’lu bir kadro elbette ki oyun yapısının değişmesine neden oluyor. Ayrıca rakip 18 içinde çalım atabilen tek oyuncu olan geçen senenin kahramanı Yasin’in hiç süre alamaması da yavan futbolun sebeplerinden bir diğeri olarak ortaya çıkıyor.
Takımda hemen hiçbir oyuncunun form tutmuş olmaması da dikkatlerden kaçmamalı.
Galatasaray takımının geçen sezondan beri süregelen en büyük defosu ortasahada defansif sertlik yaratamamasıdır. Rakip takımlar ortasahayı dirençle karşılaşmadan ve temas almadan kolaylıkla geçerek 18 üzerine varmaktalar. Bu; sarı-kırmızılıların kadro yapısının homojen olmamasından, yani ayağı yumuşak oyuncuların baskın sayıda olmasına rağmen, Melo dışında (DMC) defansif merkez-ortasaha oyuncusunun bulunmamasından kaynaklanmakta.
Takımın Gattuso-DeJong-Suat Kaya tarzı deparlı pres yapan ve tatlı- sert basan oyuncu eksiği var. Bu da teknik ekibin kadro mühendisliği konusundaki zaafiyetini gösteriyor. Melo’nun da son zamanlarda 25-30 metrekarede, koşarak değil de alan kapatarak oynadığını görmek gerekir.
Gecenin Galatasaray adına tek olumlu tarafı 10 kişi kalmışken maçı deplasmanda almış olmasıdır.
Takım kadrolarındaki bu karmaşa ve formasyondaki bu manasız değişkenlikler son bulmadıkça Galatasaray’ın başarılı olması pek mümkün gözükmüyor. Sneijder’in atamadığı zamanlarda ne olduğunu yaşadık ve gördük…
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail : gokhan.hasimzade@abcspor.com
twitter : @portaporta700
