Önce maçın yıldızından başlayalım.
Hayır 3 gol atan Sow değil.
Hem defansta hem ofansta önemli işler yapan Topal ve Alper de değiller.
Maçın yıldızı benim gözümde çok net muhteşem Fenerbahçe deplasman tribünü.
Bir saniye bile susmadılar.
Takım mağlup duruma düştüğünde desteklerini giderek artırdılar.
Küfürsüz,taşkınlık yapmadan, sadece takımları lehinde durmaksızın tezahürat yaparak resmen galibiyette pay sahibi oldular. Açıkçası bugün aralarında olmadığım için imrenerek seyrettim ve dinledim Fenerbahçe tribünlerini.%5 yer ayrılan bir deplasman tribünü ne kadar etkili olabilecekse o kadar etkiliydiler. Rize’ye kadar giden tüm arkadaşlarımın ayaklarına, seslerine, yüreklerine sağlık diyorum.
Astıkları ”FENERBAHÇELİLER” pankartı da doğrusu çok yakıştı bu güzel tribüne.”Anadolu” ya da ”Genç” değil sadece ”Fenerbahçeliler”. İşte böyle tek ses tek yürek olduğunda öyle güzel oluyor ki taraftar. Kendi grubunu değil sadece ama sadece Fenerbahçe’yi düşündüğünde gerçek taraftarlık yapıyorlar. Özellikle deplasmanlarda farklı grupların birbirlerinin tezahüratına katılmasını bırak, tezahüratları bozmasından dolayı sahaya en ufak bir katkı sağlanamıyordu. Bu gece ise deplasman tribününün katkısı tek kelimeyle zirve yaptı.Zirve yapanlar arasında bazı oyuncular da vardı elbette.
Örneğin Alper ileri geri o kadar çok çalıştı ki, onu seyrederken ben yoruldum. Dikine gitmesinin yanında, pas kalitesini de geliştirmeye başladı. İki haftadır duran toplardan asist te yapıyor. Çok ama çok yararlı oynuyor.
Sow ise Dubai’den antremansız döndüğünde o kadar güçsüzdü ki, ofsayttan çıkmakta zorlanıyordu. Çalışıp form tutması zaman aldı. Hem mücadelesiyle hem de golleriyle takıma katkı vermeye başladı. Ancak leblebi çekirdek gibi röveşatadan golleri sıralamasına ayrıca şapka çıkartmak lazım. Ben böyle bir şey görmedim hayatımda, bundan sonra da göreceğimi zannetmiyorum. Zamanında Tanju Çolak 5 yılda 1 böyle gol atardı, ortalık ayağa kalkardı. Sow’un ise röveşatadan gol atması sıradan bir olay haline geldi.Aatıf ta enteresan işler yapıyor bu arada. Bakıyorsun bazen çok basit top kayıpları yapıyor, güzelim kontratakları heba ediyor ancak bazen çok hızlı düşünüp hemen sonuca gidiyor. Bu da Volkan Şen’in yapamadığı şeyleri yapmasına yardımcı oluyor hem gol hem de asistlerle çok önemli katkılar sağlıyor.
Bir de tek tek oyuncuların performansını konuşmak yerine Fenerbahçe’nin oyununu konuşmak gerekiyor. Zaman zaman Fenerbahçe topu rakibe vermiş gibi gözüküyor. Öyle illa bol pas yapayım, topa sahip olma yüzdem yüksek olsun diye bir kaygısı yok takımın. Aman aman baskı kurmamışken, rakibi domine etmiyorken bir bakıyorsun ki Fenerbahçe golleri sıralamış, maçı almış götürmüş bile.
Bakın Karabük, Galatasaray, Zorya maçlarının ilk yarısı vasat bir oyun var aslında, Akhisar maçı da dahil öyle rakibi boğan, sağlı sollu ataklarla hücum edilen bir futbol yok ama gel gör ki bir şekilde sonuca gittikten sonra çok akıllı oynuyor Fenerbahçe. Hele hele sarı lacivertliler öne geçince rakipler ağa yakalanmış balık gibi çırpındıkça daha çok dolanıyorlar. Hemen hemen hiç pozisyon yakalayamıyorlar .Özellikle Jozef ve Topal’ın oluşturduğu orta saha duvarına tosluyorlar. Maçların son dakikaları ise formaliteye dönüyor. Açıkçası son 2 sezondur ağırlıklı tek farklı galibiyetlerle diken üstünde bitirilen maçlardan sonra böylesine rahat maçlar ilaç gibi geliyor.İşin doğrusu ben Rize deplasmanının daha zorlu geçeceğini düşünüyordum,tahminimden kolay oldu. Takımın kendine güveni geldi ve şampiyonluk yarışına iyice konsantre oldu. Deplasman tribününün bu gece haykırdığı gibi ”Fenerbahçe bize bu yolda geri dönüş yok” tezahüratı basketboldan sonra futbola da çok yakıştı. Fenerbahçe futbol takımı yavaş yavaş keyif vermeye başladı.
mail: alp.eralp@abcspor.com
twitter: @alperalp72
