DAS FISSBOL
Süper Ligimizde futbol ve kalitesi adına söylenecek son söz olsa olsa başlıktaki gibi olur. Mustafa Hoca yine yeni yeniden bir 11 deneyerek maça başladı. İlk teslim bayrağı da kendisinden geldi. Tribünler “Wesley Wesley, Wesley Sneijder” diye 3. kez bağırdığında Galatasaray’ın son sancağını da Hoca düşürdü, kazan kaldıran seyirciye istediğini verdi.
Hakemlerimiz daima tartışma konusu olmuştur. Muhtemelen dünyada bu kadar eleştirilen tek hakemlik camiası bizimkidir. Hakemin maçtaki 2 penaltı kararı da yanlış. Tüm pozisyonlar kale arkasında gözümüzün önünde oldu. Maçtaki 5 kırmızı kart kararı da doğru. Kırmızıdan sonra sahadan çıkmayan, hakemin ve futbolcunun üstüne yürüyen, kendisine kırmızı kart gösteren futbolcuya teslim olan hakem maçtaki sancağı düşen ikinci kişiydi.
Mustafa Hoca ligimizdeki birçok teknik direktör gibi yine sahada bir keşif peşindeydi. Farklı bir 11, farklı bir diziliş, farklı bir düşünce. Takım sezon başından beri 2 maça aynı kadro ile çıkmadı. Sabri’nin Lazio maçında sağ açık denenmesinden sonra jübile yapmadan sağ bekte yerini bulması en doğru kararı idi hocanın. Santraforda Umut’u denemesi ise ayrı bir heyecandı. Her maçta kafaya çıkarmış gibi yapan, orta yapıldığında nereye koşacağını bilmeyen, kaçması gereken yeri bulamayan 4 yıldızlı şampiyon takımın tek santrafor adayına bu maçta karşı takımın formasını verseniz kimse farkı anlamazdı. Altı pastan kaçan iki kafa golü farkın açılmasını engelledi.
İlk 20 dakikada zaten Galatasaray golleri bulamayınca buz dansı figürlerini aratmayacak bir artistik pozisyon ile karşı takım penaltıyı buldu. İkinci yarıda kırmızı kart gelene kadar Galatasaray ligi kapadım ben, bitse de gitsek durumundaydı. Zaten Hoca’nın ikinci yarıya aynı kadro ile çıkması emeklilik dönemi artık geldi diyor. Sneijder maça girdiğinde maçın 2/3’lük bölümü geçmişti. Olcan ise valla bu takımda kadroda zor olcan dedirtir şekilde. Donk’u stoper aldık yerinde Chedjou oynuyor, Mustafa Hoca sen nolcan dedirtiyor.
Maçın sonunda ise tepki olarak Trabzon’un maçı bırakması, Galatasaray’ın ona uyması, daha da vahimi hakemin onlara uyup maçı bitirmesi ise “Ey Türk Futbolu, sen nolcan” diye sorduruyor.
Maçın ve belki dünya futbol tarihinin en büyük ve anlamlı hareketi ise, hakeme verilen (maçtaki 5.nci) kırmızı karttı. Maçta tebessüm ve kahkahalar ile seyircinin zamanına, paraya, enerjiye değecek tek hareketti. Podolski’nin golü de görsel olarak iyiydi.
Maçtan çıkıp mühendislik harikası çıkış yollarına doğru hareketlendik, merdiven çıkışının ortasına dikilen direğe çalım atıp, metro turnikelerinde yine Heisel faciasına yakalanmadan, köftecilerle korakor mücadele ederek arabamıza ulaştık. Araba yerinde olduğu için değnekçilerin sakalını attığımıza sevinip, 3 derecede stada gelen vefakâr taraftara bu fıssbol reva mı gerçekten diye kendimize sorduk.
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail: cuneyt.dirican@abcspor.com
twitter: @istanbulekolu
