Lig başlangıcı için olabilecek en kötü maç herhalde sürekli ters gelen Başakşehir deplasmanıydı. Bir de oyuna neredeyse 1-0 yenik başlayınca Fenerbahçe’nin işi iyice zorlaştı. Başakşehir’in en iyi yaptığı işlerden biri sahaya çok başarılı şekilde yayılmak ve alanları daraltmak. Bunu hepimiz biliyoruz. Genelde topu rakibe verip kendileri hızlı ataklarla skora gitmeyi amaçlıyorlar. Erken gelen gol de her zamanki stratejilerini uygulamada onlara oldukça yardımcı oldu.
Peki rakip öne geçmişse ve çok iyi defans yapıp kapanıyorsa kilidi nasıl açacaksınız? Bunun farklı yöntemleri var. Aut çizgisine inip rakip defansın dengesini bozdu mu Fenerbahçe? Hayır, hemen hemen hiç yapmadı bunu. Ne seri verkaçlar yapabildi, ne de ortaları başarılıydı, genelde geriden şişirme yan toplar attılar.Peki adam eksilten, ya da ince ara paslarla pozisyon yaratan bir oyuncusu var mıydı? Hayır orta sahada bunu yapabilecek kapasitede bir tek Salih vardı zaten kağıt üzerinde. O da hem kötü zeminin hem de kalabalık defansın kurbanı oldu. O halde oyunun sıkıştığı anlarda can simidi görevi yapacak duran toplar veya uzaktan şutlar ilaç oldu mu Fenerbahçe’ye? O da hayır. Ne keskin bir duran top ustası vardı ne de uzaktan başarılı şut çeken bir oyuncu sarı lacivertlilerde..
Sanki baskılı gibi görünüyordu takım, top genelde Fenerbahçe’deydi ama Başakşehir’in istediği de buydu işte. Son dakikalardaki bir kaç pozisyon haricinde üretkenlik yine sağlanamadı. Oyun iyice tıkandı. Böyle durumlarda ya yıldız bir oyuncunun sahneye çıkmasını beklersiniz, ya da bir ”isyankarın” ortaya çıkıp takımı ateşlemesini. Ancak Fenerbahçe’de maalesef ne gerçek anlamda yaratıcı bir yıldız vardı ne de mağlubiyete isyan eden bir isim. Herkes bir dağınıktı. Sonuçta da mağlubiyet çok ta aman aman iyi oynamayan rakibe rağmen kaçınılmaz oldu.Hocanın oyuncu değişiklikleri ve müdaheleleri genelde beğenildi ama ben özellikle Volkan Şen tercihini pek beğenmedim. Ameliyat sonrası arkadaşlarından daha geç açtı sezonu, ben milli maç arasından sonra ilk 11 için düşünülmesini beklerdim. Avrupa Şampiyonası’nda oynayan Mehmet Topal ve Ozan Tufan takımın kötülerindendi. Üstüste her maç oynamak zorunda değiller, ara ara dinlendirilmeleri yararlı olur, ben olsam Grasshoppers deplasmanında oynatmam. Van der Wiel tam kendini buluyor yavaş yavaş derken bu gece berbata yakındı, inşallah bir kerelik olur bu performansı. Ancak ille de teker teker oyuncuları eleştirmek gereksiz,tüm takım dağınıktı diyebiliriz.
En dağınık olan ise tartışmasız Fenerbahçe tribünleriydi. Özellikle Kadiköy’de kombine satılmayan bloklara ait küskün taraftarların da katılımıyla fena sayılmayacak bir kalabalık oluşturmuşlardı. Ancak her grup ayrı bloklarda oturmayı tercih etti. Birinin söylediği tezahürata diğeri katılmadı. Bir grup ayaklanırken diğeri oturdu. Oraya Fenerbahçe için gelindiği adeta unutuldu,herkes sanki kendi reklamı peşinde koştu.Ben ki yönetimle taraftarların arasındaki gerginliğin, küslüğün sona ermesini en çok önemseyenlerdenim, inanın bu görüntü karşısında tribünde mağlubiyet kadar keyfim kaçtı. Böyle deplasman tribünü bir daha olmamalı. Herkes egosunu bir kenara bırakıp ”tek ses” takımının yanında olmalı.
mail: alp.eralp@abcspor.com
twitter: @alperalp72
