BSL’mizde 2016-17 sezonunun final serisi başlıyor. Ligin normal sezon bölümünü ilk iki sırada tamamlayan ekipler, yani Fenerbahçe ile Beşiktaş Sompo Japan, şampiyonluk için kozlarını paylaşacak. Lig sıralaması dikkate alındığında, veya bu iki takımın final yolunda adeta hiç zorlanmaksızın güle oynaya galibiyetler alması bu durum şaşırtıcı görünmeyebilir gözlere, lâkin hakikatler pek de öyle yavan değil.
Misal, Fenerbahçe, kadro kalitesinin, hedeflerinin ve bütçesinin hakkını teslim etmek adına, bu sezon aslen Euroleague şampiyonluğuna daha fazla önem ve ağırlık verdi – ligimizin play-off sistemi hesaba katıldığında, gayet anlaşılabilir bir durum. Hele ki, Fenerbahçe Euroleague’de bile zirveye gayet dezavantajlı bir play-off eşleşme ve şartları arasından sıyrılıp erişmişken. Fakat bu tercihe karşın, gerek ligdeki diğer ekiplerin önceki sezonlara nazaran çok daha çalkantılı ve istikrarsız bir sezon geçirmesi, gerekse de Obradovic, yani “kazanma” faktöründe maç ayırt etme veya gevşeme kültürünün hiç bulunmaması gibi sebepler neticesinde Fenerbahçe hiç rehavete kapılmaksızın ligde de, play-offlarda da (Tofaş ve Darüşşafaka Doğuş’u elerken) rakiplerini “dümdüz etti”. Belki Tofaş serisindeki ikinci maçı bu kaideye bir istisna sayabiliriz, fakat hepsi o kadar.
Beşiktaş Sompo Japan ise, tıpkı iki yıl evvel Pınar Karşıyaka’nın yaptığı gibi, çok daha dar ama bilinçli seçilmiş bir rotasyon ve mütavazi bir bütçe ile yola çıkıp, gözünü yükseklere dikti. Sistemin başına da elbette, Karşıyaka’dan bakiye bu sistemi yönetecek en ideal ismi, Karşıyaka’nın muzaffer koçu Ufuk Sarıca’yı geçirdi. Böylesi tercihlerin ne denli isabetli olduğunu sezon boyunca doyasıya seyrettik. Özellikle Stimac, son dakikada uzun oyuncu yokluğundan transfer edilmesine karşın, istisnasız herkesi hayretler içerisinde bırakacak denli baskın ve etkili oynadı. Sırp oyuncunun, kariyerinin altın sezonunu geçirdiğini rahatlıkla iddia edebiliriz. Michael Thompson’ın istikrar ve intizam sıkıntısı baş gösterdikten sonra eğer arzu edilen Pooh Jeter transferi gerçekleşseydi, ne Avrupa’da Pınar Karşıyaka’ya elenilirdi, ne de play-off’lar karamsar başlardı. Fakat hiçbir olumsuzluk Siyah-Beyazlılar’ı durduramadı ve önce, sezon içerisinde de kısır geçen hücumlara rağmen doğru savunma ile üstünlük kurdukları Gaziantep Basketbol’u, ardından da, destansı bir seriyle Anadolu Efes’i geçtiler.
Tabi Fenerbahçe’nin aksine, Beşiktaş SJ play-off finaline namağlup değil, tek bir mağlubiyet ile geliyor. Fakat nasıl ki Fenerbahçe’nin az daha Tofaş’a kaybedeceği ilk tur ikinci maçı, Fenerbahçe’nin gücünü tartmak adına bir ölçüt değilse, Beşiktaş SJ’nin yarı final serisinde Anadolu Efes’e son saniye basketiyle kaybettiği (bana göre lig tarihimizin gelmiş geçmiş en sıkıcı, kaliteden yoksun, iki takımın da zaferi hak etmediği ve kuralları ihlal yönünden sürreal müsabakasıydı) üçüncü maç da Beşiktaş SJ’nin kudret seviyesine kıstas teşkil edemez. Dahası, azımsanamayacak bir farkla kazandıkları yarı final serisi dördüncü maçını da, takımın en skoreri ve en çok yönlü uzunu Earl Clark olmaksızın galip tamamladıklarını unutmamak gerekiyor.
Bu veriler bize, ince hesaplar, oyun içi hamleleri ve “akıl oyunları”, yani strateji bakımından terazi kefesinin bu defa Fenerbahçe’den yana çok ağır basmayacağını gösteriyor. Ama elbette bu kısmi avantaj, iki ekibin arasındaki kadro kalitesi farkını kapatmak adına tek başına yeterli olamaz. Bir tarafta, sadece ligimizin değil, tüm Avrupa’nın en etkili ve en formda pota altı rotasyonu (Vesely, Antic ve Udoh), diğer tarafta ise, bu yıl kıymetlerini katlasalar bile cüsse ve atletizm olarak Fenerbahçe’nin kulelerinden nakıs kalacak üç farklı tipte uzun (Sertaç, Stimac ve Clark) var. İki pota altı kadrosu da epey güçlü ve birbirlerine (pasörlerce beslenme kalitelerine bakılmaksızın) direnebiliyorlar. Tabi etki alanları açısından Beşiktaş SJ pota altı civarını daha çok benimserken, Fenerbahçe de boyalı alanda en az Beşiktaş SJ kadar etkili olmakla kalmayıp, üzerine bir de üç sayı çizgisinde kol gezebiliyor. Dahası, Datome, Nunnally ve bilhassa Kalinic bu denli istim üstündeyken, uzunların savunulması ve hatta ilave skorerler yaratılması hususunda Fenerbahçe birkaç adım öne geçebiliyor.
Kyle Weems Nanterre ile (o zamanki ismiyle) Eurochallenge şampiyonluğuna uzandığı halinden uzaklaştığı için, keskin şutör bulma yönünden Beşiktaş SJ çoğunlukla Strawberry ile iki Michael’ın (Thompson ve Roll – ki Roll daha emin bir el sayılır) eline bakmak zorunda kalıyor. Bu da, Melih’ten Datome’ye, Bogdanovic’ten Dixon’a, hatta Sloukas ve Kalinic’e kadar muteber dış şutörler barındıran Fenerbahçe’ye daha da fazla avantaj sağlıyor. Üstüne üstlük, rotasyon ve istirahat maksadıyla Fenerbahçe play-off’lar boyunca yerli gençlerine yani bench oyuncularına hatırı sayılır süre ve sorumluluk vererek, onları da ekip ruhu ve sistem içerisine dahil etmeyi başardı. Bu kapsamda Ahmet Düverioğlu, Egehan Arna, Barış Hersek, Berk Uğurlu gibi nice rol oyuncusu da göreve çok daha konsantre, hazır ve nâzır olarak final serisinde sahaya çıkacak. Benzer bir durum İlkan, Şafak, Muratcan ve Doğan bakımından Beşiktaş SJ için de geçerli, ama onlar rakibin benchine kıyasen çok daha sınırlı süre buldular. Bu süreçte Fenerbahçe’nin en önemli kazancı Egehan, Beşiktaş SJ’nin ise Erkan ve Sertaç oldu.
Yukarıda değindiğimiz üzere, Beşiktaş’ın aksine Fenerbahçe’de, muhakkak ki dış şut sokacağına güvenebileceğiniz çok isim var. Savunma yönünden ise Beşiktaş SJ’nin eli, Strawberry, Roll, Erkan ve Kenan sayesinde güçleniyor ve Fenerbahçe’nin takım savunmasına aynı ayarda karşılık verebilecek noktaya geliyor Siyah-Beyazlılar. Dolayısıyla, pota altı gücü ve katkısı yönünden tarafların nispeten eşitlenebildiği bu eşleşmede, Beşiktaş SJ’in galibiyet ihtimalleri dönüp dolaşıp dış şutörlerin iyi günlerinde olup olmaması noktasına geliyor. Neden mi?
Savunma, modern basketbola karşın günümüzde halen daha hücuma geçilmedi, tahtını kaptırmadı, yenik düşmedi, diz çökmedi. Savunma uzmanı Fenerbahçe ve Olympiakos nasıl hücum devleri Real Madrid ve CSKA Moskova’yı saf dışı bırakıp Euroleague finalinde karşı karşıya gelebildiyse, Beşiktaş SJ de Gaziantep Basketbol ve Anadolu Efes’e savunmasıyla baskın çıktı. Savunmaların kapışmasında, sadece daha kaliteli ve sert savunma yapan değil, daha diri ve ayakta kalabilen, rotasyonu genişletebilen ve hücumda daha saygın yüzdeler tutturan taraf şampiyonluğa erişecektir. Bu noktada Tofaş ve Darüşşafaka Doğuş serilerinde izlediğimiz Fenerbahçe, normal şartlarda eli daha güçlü taraf haline geliyor.
Bütün bu laflar uyarınca, tahminim, seriyi Fenerbahçe’nin 4-1 kazanacağı yönünde şekilleniyor. Eğer Strawberry ve Weems önderliğinde Beşiktaş SJ müstesna maçlar çıkartabilirse, Siyah-Beyazlı ekip fazladan bir, hatta iki maç daha kazanabilir. Lakin uzun solukta, Fenerbahçe’nin mükemmelleşen takım oyunu ve sistemleri gereği Sarı-Lacivertlilerin şampiyonluğu daha mutlak ve muhtemel görünüyor.
Herkese taraftar hadiselerinden arınmış, seyri kaliteli ve basketbol keyfi dolu bir seri dilerim…
Yazarın diğer yazılarına erişmek için tıklayın
mail: efe.ozenc@abcspor.com
twitter: @efe_ozenc
Youtube: Turuncu ve Siyah
