Türkiye 61-41 Karadağ: Maça, genel alışkanlığımızın aksine, gayet iyi başladık. Hücumda kısalarımıza rakip savunmadan görece az baskı gelince, yaratıcılık ve yüksek isabet oranı konusunda sıkıntı yaşamadık. Işıl (i.y. 5 asist), Sanders ve Nevriye ile akıllıca oynadık ve gereken her adımı atmayı başardık. Gelgelelim, savunmada canına okuduğumuz Karadağ’ın bizim karşımızda düştüğü vaziyet, takım kalitesi göz önüne alındığıda, normal değildi; yani, elbet toparlanıp bize yetişeceklerdi. Gerçekten de, 2. çeyreğin sonlarına doğru onlar da savunmalarını sertleştirip bizim hücumlarımızı zorlaştırdılar, ayrıca birkaç kritik pozisyonu sayıya çevirmeyi başardılar.
Rakibin top kayıpları üzerinden bulduğumuz hızlı hücum sayılarımızdan mahrum kalınca da, sete set hücumlarda klasik sıkıntılarımızı yaşadık. Lakin direncimizi yitirmeden, grubun bizim için bu en kritik olan maçının ilk yarısını önde bitirdik. İkinci yarıya ise, yine ilk yarıdaki gibi biz muhteşem başladık. Nevriye’nin rakip pota altında kaçan bir hücumdan sonra Vujovic’in elinden topu söküp alarak bulduğu sayının da gösterdiği gibi, azmimizi hiç düşürmedik ve ilk 6 dakika sonunda 15 sayılık farkı yakaladık. Göz açıp kapayana dek de rakibe 16 top kaybı yaptırmış olduk.
Daha sonrasında da bu oyunumuzu devam ettirip 3. çeyrek bitiminde 20 sayılık farka ulaştık. Son periyodun ilk 4 dakikasında hiç sayı yemedik. Ardından Skerovic’in yerine Aleksic’in hücumları yönlendirmesiyle Karadağ biraz toparlansa da, biz kalan bölümde bilhassa Tuğçe ve Sanders ile aynı etkimizi sürdürmeyi başardık. Maçı da 62-41 kazanmasını bildik.
Hem turnuvanın 3. en skorer ekibi olan Karadağ’ı (maç başına ort. 75 sayı atıyorlardı) sadece 41 sayıda tutmamızın, hem de 20 sayılık bir farkla maçı kazanabilmemizin, kanımca başat anahtarı, KONSANTRASYON’du. Uzun yıllardır ilk kez oyun konsantrasyonumuzun 40 dakika boyunca hiç düşmeden sürdüğünü seyrettik.
Bu konsantrasyon, bizim yıllardır özlemini çektiğimiz her şeyi bize kazandırabilecek o tek eksik parçamız. Devamının gelmesi halinde, her şey bambaşka olur. Fakat biraz da gerçekçi konuşmak gerekirse, bunun 3/4’ü kadar konsantrasyonu her maça yayabilsek, ve bir şeyler yapmak için ille de 5-10 sayı geri düşmeyi beklemesek, bize kafi.
Biz çok iyi bir günümüzdeydik, hem hücumda hem de savunmada hep istediklerimizi sahaya yansıtmayı başardık. Karadağ ise çok kötü bir günündeydi ve bir de üzerine bizim en iyi günlerimizden birisine denk gelerek hezimete uğradı. Maçın özeti böyle. Perilerimiz’de, Nevriye’nin düşük isabet yüzdesi (7/17 ile 18s 5r 2tç), genel oyunumuz ve Nevriye’nin sahadaki dominantlığı sayesinde göze çarpmadı.
Nevriye’nin haricinde Sanders (15s 6r 3tç 2b), Işıl (11s 7r 7a), benchten gelen Şaziye (5s), Birsel (4s 4r 3a), Bahar (3s 5r 2tç), Olcay (4s 2a) ve bilhassa da Tuğçe (3s, 2’si hücumdan olmak üzere 5r), ellerinden gelenin en iyisiyle galibiyete katkıda bulundular. Karadağ’da ise çift haneleri gören oyuncu olmazken, Aleksic 7 sayı ile en skorer isim oldu; Perovanovic (ayrıca 5r), Skerovic (ayrıca 4r 4a) ve Jovanovic (ayırca 4r) de 5’er sayı ürettiler.
Karadağ, maç toplamında 17 top kaybı yaparak adeta kendi sonunu hazırladı. Biz ise, gruptan çıkma yolunda en ciddi rakibimizi alaşağı ettik. Periler’i tebrik ederiz.
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail : efe.ozenc@abcspor.com
twitter : @efe_ozenc
