Bir şehrin bir camiaya tek taraflı husumeti –önlem alınmazsa- nerelere gelebilir ülkece izliyoruz. Ve maalesef sadece izliyoruz. Bunu salt 2011 ile ilişkilendirmek çok yanlış. Anlamak için biraz geriye dönmek yetebilir. Ne zaman başa oynasa karşısında hep aynı rakibi gören, bazen kazanıp çoğunlukla kaybeden bir kulüp var. Bundan 20-30 sene önce olan olaylar bugün yaşananların yanında ihmal edilebilir (otobüs taşlama gibi) hatta espritüel (Otelin önünde davul çalmak gibi; çünkü o zamanlar Trabzon’da kamp yapılabiliyordu) görülüyordu.
Çıkan olaylar o zamanlar belki gerçekten tüm Trabzon halkına maledilemezdi. Bununla beraber sen yetki ve etki sahibi iken bunların önlemini almazsan, gerekli cezaları ve yaptırımları devreye sokmazsan işler buraya geliyor. O maledilemez olaylar büyük çoğunluk tarafından benimsenmeye başlıyor. Bunu anlamak için orada bulunmak önemi ama teknoloji sağolsun, Periscope diye bir uygulama var, anında staddan yayın yapan birine bağlanıveriyorsun.
Dün akşam olaylar çıktığında stada bağlandım ve duyduklarım gördüklerimden daha fazla dehşete düşürdü beni. Belki staddaki herkesin sahaya inecek motivasyonu yok ama herkes birileri insin de şunları (kim oldukları farketmez, kendi topçusu bile olabilir) linç etsin diye bağırıyor. Artık yetmiyor, sahada kan görmek istiyorlar. Otobüs taşlanırken yaptırım uygulamazsan işler göz açıp kapayıncaya kadar kurşunlamaya, oradan da linç etmeye gelir. Sen yaptırımı uygulamazsan sadece Trabzon değil, dünyanın her yerinde bu raddeye gelir olaylar. Ülkenin genel durumunu düşünürken bunlara da bir ipucu olarak bakmak lazım belki de.
Bu sefer tamamen farklı bir sebepten dolayı teknik analiz yapasım yok ama yine de birkaç başlıkta özetlemekte fayda var…
Bir numaralı fark, belki de tek fark Nani. Fark Nani’nin kendisinde değil, ona verilen görevde. Daha doğrusu verilmeyen görevinde. Artık çizgiye hapsolma veya sadece forvet arkası oynama gibi katı bir görevi yok, aksine saha içinde epey bir serbestlik tanınmış. O da zincirlerinden kurtulmuş, yaratıcılık ve özgüven geri gelmiş. Forvet arkası da oynuyor, çizgiye de iniyor. Takımın teknik patronunun (bitime haftalar kala da olsa) bunu başarabilmesi sevindirici.
Nani bu serbestliğe kavuşunca diğer mevkiler de epey rahatlamış. Hem artık daha fazla koşu alternatifi buluyorlar, hem de koşu yaptıklarında daha iyi pas alıyorlar. Aslında bu daha önce Diego’ya verilen göreve benzese de biraz farklı. Diego bu posizyonu rakip sahanın ortalarında oynamak yerine tam santra civarında oynuyordu. Ekstra defansif görev de verilince işin altından kalkamıyodu. Nani’de defansif görev çok daha az. Çift ön libero işte burada çok işe yarıyor. Tek endişem bu dizilişin şu ya da bu sebepten bozulması.
Geri dörtlü ve defansif orta sahayı bozmayınca kalesinde daha fazla tehlike de görmüyor Fenerbahçe. Yani nihayet savunma güvenliğini tehlikeye atmadan ofansif gücünü artırma formülünü buldu Pereira.
Peki bundan sonra neler olacak? Bunu bilmenin güçlüğü bu oyunu çekici kılan en önemli faktör. Beşiktaş’ın avantajları belli: varyasyonlu oynayabilen hücum hattı ve yaratıcılık, yenilenmiş evlerine kavuşmaları, halen 3 puan önde olmaları. Dezavantajları da belli: skandal bir savunma hattı, hocalarının kaybetme alışkanlığı ve diğer psikolojik faktörler. Fenerbahçe’nin avantajları: Nihayet kadrodan verim alabilecek dizilimin bulunmuş olması, en sağlam savunma hattı. Dezavantaj olarak görebildiklerim ise 3 puan geride olmak ve her an kriz yaratma potansiyeli bulunan kadro ve yönetim.
Düğümün önümüzdeki hafta çözülmesi oldukça düşük ihtimal. Belki 8 Mayıs, daha yüksek ihtimalle 15 Mayıs günü işin rengi belli olur.
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail : ertu.oner@abcspor.com
twitter : @ErtugrulOner
