”Kederli günler olsa da bazen
Seviyoruz seni can-ı gönülden
Bu nasıl bir sevgi, bir bilebilsen
Haydi bastır Fener, her şeyimsin, her şeyimsin, her şeyimsin sen”
Bu tezahüratla maçın son dakikaları bitti.
Bununla da kalmadı, hatrı sayılır sayıda taraftar stadı terketmedi, yarım saat boyunca tribünde artan bir coşkuyla aynı tezahürata devam etti.
Önce Ali Koç dayanamadı sahaya indi seyirciye teşekkür etmek için, ardından diğer yöneticiler ve son olarak ta duştan çıkan futbolcular.
Uzun zamandır görmediğimiz bir futbolcu-yönetici-taraftar bütünleşmesi yaşandı o anlarda. Çok şanslıydım ki, ben de o eşsiz atmosferin içinde yeraldım.
Tek kelimeyle muhteşemdi. O tezahürat 2018/2019 Lefter sezonunun şampiyonluk şarkısıydı. Eğer bu sezonu şampiyon olarak bitireceksek o tezahürat esnasında ortaya çıkan ve buram buram Kadiköy’e yayılan inanç, tutku, sevgi ve coşku sayesinde olacağız. Bunu da buraya bir not olarak düşmüş olayım.
Şimdi diyeceksiniz ki : ”Alp’ciğim,çok güzel romantik taraftarlık hikayeleri anlatıyorsun. Kulağa da hoş geliyor ama bu futbol denen şey sahada oynanıyor. Fenerbahçe’nin mevcut kadrosu şampiyon olmaya yeter mi?”
Güzel soru ama önce Türkiye Ligi’nden değil, Şampiyonlar Ligi’nden başlayalım.
Gerçekçi olmak gerekirse bu kadromuz ile hasbelkader gruplara kalsaydık bile, Şampiyonlar Ligi’nde başarılı olmamız mümkün değildi. En iyi senaryo 3.torbadan dişimize uygun bir takım çekip grubu 3. bitirerek Şubat ayında Avrupa Ligi’nden devam etmekti. Yani bizim zaten şu anda Avrupa’nın devleriyle dişe diş oynayacak bir kadromuz yok. Ancak buna rağmen maalesef işin parasal boyutu var ve bizim mevcut şartlarda oradan gelecek paralara deli gibi ihtiyacımız vardı. O yüzden sportif yönünden çok finansal yönü üzücü oldu bugünkü elenişimizin.
Gelelim Türkiye Ligi’ne. Evet orada da işimiz kolay değil. Bugün gördük, karşımızda sahaya iyi yayılan, bize göre çok daha iyi pas bağlantılarına sahip bir takıma karşı çaresiz kaldık. Gücümüz yetmedi resmen. Takımın çoğu yine iyi mücadele etti ama yaratıcı ayaklar olarak gördüğümüz Valbuena, Ayew, Giuliano gibi isimler zayıf kaldılar. Gol atmamız tesadüflere kalmıştı ki Alper’in gerçek bir 9 numara gibi yükselip rakibin üstünden kafayla gol atmış olması da çok sık rastlayabileceğimiz bir şey değildi bence.
Ligde bizi en çok zorlayacak sorunlardan biri stoperlerimizin topu oyuna sokarken hata yapmaları. Benfica bunu iyi etüd etmiş. Önde baskı yaptılar ve Volkan’ı topları uzun kullanmaya zorladılar. O toplar da ileride büyük çoğunlukla kayıp olarak hanemize yazıldı. Türkiye Ligi’nde ise rakiplerimizin bir çoğu bu baskıyı yapacak fizik kalitede ve cesarette olmayacaktır. Ayrıca ileride Slimani gibi bir gerçek 9 numara ile oynayacağımız için topu daha çok tutma şansımız ortaya çıkacak. Bir de stoper bölgesine takviye yapabilirsek bu finansal şartlarda olabilecek en iyi şekilde kadromuzu takviye etmiş olacağız. Çok önemli oyuncularını kaybeden Beşiktaş ve Şampiyonlar Ligi’nde yıpranacak olan Galatasaray, her ikisi de ligi alıp götürecek durumda değiller bence. En oturmuş kadroya sahip takım olarak Başakşehir gözüküyor ama taraftarsızlık ve kilit oyuncularının yaşlanması yine son düzlükte dezavantaj olacaktır.
Fenerbahçe’de ise alışma dönemini atlattıktan sonra Ayew ve Slimani’nin vereceği katkı, Barış’ın yarattığı olumlu rüzgar, Eljif’in bugün de ”nazar değmesin” dedirten dinamizmi ve en önemlisi ”kederli günde” de artık yanında olan coşkulu taraftarıyla önümüzdeki haftalarda çok farklı bir takım ortaya çıkaracaktır.
Bakın bugün bir çok kişi ”geçen sezondan pek farkımız yok” diye konuşuyor. Ben ise ”biraz sabredelim” diyorum. Sabredelim ve kötü günlerde şampiyonluk şarkıları söylemeye devam edelim. Eğer bıkmadan usanmadan ”her şeyimsin sen” diye haykırıyorsak, biraz daha sabretmemiz de zor olmayacaktır.
Ben bu gece o atmosferi gördüm, o havayı teneffüs ettim.
Bu hikayenin sonu mutlaka ”mutlu son” olacaktır.
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail: alp.eralp@abcspor.com
twitter: @alperalp72
