Faşist dönemde ülkenin herşeyinin neredeyse tek sahibi !! Mussolini’nin başkent futboluna yaptığı yaptırımları geçen hafta yazmıştık.
Bugünkü konumuz da Milano şehri ve meşhur diktatörün Inter’e olan bakışı daha doğrusu büyük nefreti!..
Öncelikle Milano şehrinin sembolü; beyaz zemin üzerine kırmızı haçtan oluşur. Şehrin bayrağı da; Saint Ambrose ile Milano şehri arasındaki bağlantıyı simgeler.
Ama İnter’in, 2007-08 sezonunda yani 100’ncü senelerinde piyasaya sürdükleri beyaz üstü kırmızı haçlı, retro formanın nedeni başka (hatta yaşı yetişen Türk futbolseverler Fenerbahçe ile oynanan Şampiyonlar Ligi maçından da hatırlarlar).
Mussolini, Inter’in siyah-mavi (nerazzurri) renklerini terk etmeye mecbur kılmıştı. Bunun nedeni tabii ki sadece renkler değildi.
Anti-faşist bir politika izleyen ve Mussolini’nin buyruğunda yer almayan Inter’in yöneticileri faşist rejime “can korkusundan” net bir tepki veremiyorlar ama rejimin politikalarına da açık bir destek göstermiyorlardı. Bu da “Credere, obbedire, combattere” yani (İnan, İtaat et, Kavga Et) sloganına tam destek görmeyen acımasız diktatörü adeta çıldırtıyordu.
Il Duce’ye göre; kulübün ismi olan “Internazionale” de İtalyan milliyetçiliğini desteklememekle kalmıyor, hatta evrensellik bağlamında, “3’üncü Komünist Enternasyonalini” (Terza Internazionale Comunista) çağrıştırıyordu. Faşizmin İnter’e olan bu düşmanlıkları lafta kalmamış ve 1928’de US Milanese ile birleşmeye zorlanıp, adı da “S.S. Ambrosiana” olarak değiştirilmişti.
Hatta kulübün renkleri de siyah-mavi yerine, beyaz zemin üzerine kırmızı haçtan oluşan bir forma benimsendi. Üstelik bu formanın üstünde, Faşist rejimin net bir sembolü olan “fasces” (eski bir Roma İmparatorluğu sembolü; yaşam ve ölüm üzerindeki gücü gösteren bir balta içeren bir çubuk demet) de yer alıyordu. 100’ncü yıl formasında tabii ki balta ve çubuk demeti yok!..
Inter’liler bu kararları hiç ama hiç desteklemeseler de, faşizm gereği mecbur kalmışlardı.
İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesi ve faşist rejimin çöküşüyle, anca 1945’te kulüp, orijinal adına, renklerine, bir bakıma da kimliğine dönebildi.
