TBL Play-off’larında ilk aşama bitti. Yarı finallere adım atıldığı vakit, elbette ki edilecek yeni kelamlar da doğdu bizlere. Yine her zaman olduğu gibi, sonuçları didiklemekle başlayalım konumuza:
Fenerbahçe Ülker 2 – 1 Galatasaray Liv Hospital: İlk maçta Fenerbahçe, kadro kalitesinden ve rotasyon genişliğinden doğan üstünlüğünü bariz bir biçimde sergiledi ve sorun yaşamadı. Türlü nazarlar ve felaketler altında oynanan ikinci maçta ise, Galatasaray resmen bir Battal Gazi manevrası ile, maçı önce uzatmaya taşıdı, sonra da galibiyeti elde etti. Gerçi, o tarihi yazmak adına epey kanı döküldü, fakat sonuçta, zafere uzanmış oldu.
İkinci maçın direnç ve azim abidesi “gazi” Sinan Güler’i, fair – play ile dolup taşan karakteri ve 30’undan sonra kazandığı winner’lık alışkanlığı için ayrıca tebrik etmek lazım gelir. Üçüncü ve son maç ise, Galatasaray’ın 3 eksiğine (Micov, Pocius ve Ender) ve iyice daralan kadrosuna karşın doludizgin harp edişine sahne oldu. Lakin bu harp, Fenerbahçe’nin oyununa ve Melih Mahmutoğlu’nun üçlüklerine kafi gelmedi. Neticede, futbol tandanslı bir tansiyonu yıllardır benimsemiş bu iki dev camianın, kaza ve belalara karşın dostluk ve centilmenliği hiç elden bırakmadığı ve nihayetinde iyi olanın, hak edenin kazandığı bir seri seyrettik. Bizim, işte en çok o barış dolu tutuma ihtiyacımız var.
Anadolu Efes 2 – 1 Türk Telekom: Efes’te dengeler takım oyunundan yana değişince, kadrodaki tek tam kapsamlı oyun kurucu ve One-Man Isolation sevdalısı Thomas Heurtel’in performansı serbest düşüşe geçti. Kristic, Lasme ve Saric ile pota altı hücumunu ve savunmasını coşturan Efes, Telekom’un bilhassa ikili oyunlardaki ve boyalı alandaki savunma ve alan paylaşımı zaaflarını sonuna dek kullanmayı başardı.
Telekom ise, Chris Johnson, McCauley ve Carter’ın ekstra oynadığı, Barış ve Valters’in de gereken emeği koyduğu ikinci maçta seriyi uzatmayı başarsa da, savunmada gerekli hamleleri yapamadığı için, üçüncü maçta yine bol sayı yemeyi sürdürdü. Serinin ibresi de, doğal olarak Efes lehine döndü. Özellikle ilk maçtaki oyunu ile Emircan ile Saric, üçüncü maçtaki oyunu ile de Cedi, Efes adına en çok övgüyü hak eden gençler oldular.
Darüşşafaka Doğuş 0 – 2 Trabzonspor Medical Park: Ben şahsen, bu seriyi Trabzon’un geçeceğine inananlardandım; fakat Daçka’nın en azından o iki uzatmaya taşınan dehşetengiz ilk maçı kazanabileceğini düşünüyordum. Takımda, topu her daim elinde isteyen iki One-Man Isolation sevdalısı oyuncu (Gordon ve Farmar) ve oynatıldıkça oynatabilen bir bukalemun (Seibutis) varken, hele bir de uzunların yaşları kemale doğru iyice ilerliyorken, işlerin fena halde karışacağını Daçka bir türlü göremedi. Shurna’nın ve Dudley’nin formsuzluğu, Göksenin’in kör şutörlüğü ve 3 numarada Taylor Brown’ın enerjisine 40 dakika boyunca muhtaç kalma hadisesi ile birleşince, ne Ermal’ın ve Vidmar’ın çabası bir önem arz etti, ne de takım oyunundan bir eser kaldı sahada.
Peki, galibin meziyetleri nelerdi ? Öncelikle, Hardy, Stipanovic ve Velickovic, sözleşme yenilemenin getirdiği sorumluluğu layıkıyla taşıdı. Marshall, üzerindeki ataleti bir attı pir attı. Bost, görevini yaptı. Yerliler, beklentinin çok altında kaldılar; bu yüzden ilk beş oyuncularının adeta canları çıktı seri boyunca. Fakat takım oyunu, uyum ve Kaloyan Ivanov’un bilhassa ilk maçta gösterdiği ek azim, Daçka’nın yaşadığı kaosu bastırdı. Böylelikle Trabzonspor, ilk play-off deneyiminde yarı finale yükseldi. Ayrıca, play-off eşleşmeleri içerisinde üst sıra takımını devirmeyi başaran yegane alt sıra takımı olmayı da başardılar. Daçka ise, Reggie Redding ile anlaşarak, yeni sezonda Farmar ekolünü Gordon’a yeğleyeceğini gösterdi.
Pınar Karşıyaka 2 – 1 Bandırma Banvit: İki takım da, kendi sahasında kazandı. Seyirci desteğini raddesine dek avantaja çevirdiler. Lakin kazanan, kısır bir oyunu değil, hızlı, dinamik, akıcı bir hücumu benimseyen Karşıyaka oldu. Serinin kilit ismi, Bobby Dixon’dı. Banvit, Şafak ve bir nebze de Rowland ile Dixon’ı yavaşlatabildiği her dakikada varlık gösterdi. İkinci maçı da Dixon’ı kilitleyerek kazandılar. Velakin, son maçta, Dixon da, kadronun geri kalan go-to-guy’ları Diebler, Strawberry ve Gabriel de, elit bir seviyeye çıkmayı ve Banvit’i darmadağın etmeyi başardılar.
Uzun rotasyonunda, en başta da Chuck Davis’in oyun veriminde büyük sıkıntı yaşayan Banvit, Can’ın kıymetini hatırladığı için ikinci maçı kazandı; fakat üçüncü maçta da Kaf-Kaf Can’ın dinamizmine ve Rowland’ın sazı eline alışlarına hazırdı. Mejia, Veremeenko, Dragicevic ve Davis’in beklentileri karşılayamadığı seride, Banvit, açmazları çözemedi. Genç oyuncularını değerlendirmeyi beceremedi. Nihayetinde, turu geçen taraf, daha iyi oynayan taraf oldu.
YARI FİNALLER:
Fenerbahçe Ülker – Pınar Karşıyaka: Artık, 3 olan kazanıyor. FB Ülker, sürprizler yaşıyor, an geliyor, fena bir durağanlaşma alışkanlığına kapılıyor ve kalitesinden şaşıyor. İşin ilginci, Cumhurbaşkanlığı Kupası maçında da gördüğümüz gibi, İzmir ekibi, işte böyle fetret devirlerinin faturasını çok ağır kesiyor rakibe. Her iki ekip de, hızlı hücumu ve baskılı savunmayı seviyor. Her ikisinin de, yeterli genişlikte ve derinlikte kadroları var. Bench katkısı, yerli oyuncuların verimi alanlarında Fenerbahçe Ülker yarım adım kadar önde. Ayrıca, doğruya doğru, kadro kalitesi de Kaf-Kaf’tan yarım gömlek kadar üstün.
Bjelica formundayken, FB’nin endişelenmesi gereken iki konu var; ilki, Bogdanovic ve Zisis’in istikrar seviyeleri. İkincisi ise, uzun seçimi. Eğer ki Semih, Oğuz veya Zoric’i küstürürlerse, bedelini ağır öderler. Kaf-Kaf ise, Erkan, İnanç, Soner ve Yunus’tan azami verimi alamazsa, en ufak bir faul probleminde dağılır. Dixon’a gelecek baskılı müdafaanın çözülmesi için, Strawberry, Diebler ve bilhassa da Barış Hersek’in (evet, o boş şutları yüksek yüzdeyle sokmak zorunda) kıvamı tutturmaları şart. Goudelock – Dixon şut savaşları çok uzağımızda değil. Tahmin: 3 – 2 FB Ülker kazanır.
Anadolu Efes – Trabzonspor Medical Park: Yeni sezon için Polonyalı 4 numara Damian Kulig ile anlaşma sağlamaları bir kez daha gösterdi ki, Trabzonspor, hücumu savunmaya yeğ tutuyor ve rahatça sayıya gidebilen çok yönlü isimleri tercih ediyor. Efes’in çare bulamadığı başat konu da, işte bu. Rahatlıkla skor bulamadıkları çok fazla dakika var. Janning, Perperoglou ve Heurtel eğer gününde değilse, şut bakımından fena halde afallıyorlar. Sırf bu yüzden bile, Trabzonspor’un en az bir maçta Efes’e ecel terleri döktüreceğini öngörüyorum. Pozisyon alma, ribauntlar, savunma sertliği ve boyalı alan hücumu ve müdafaası bakımından Efes birkaç adım önde.
Ayrıca, rotasyonu Trabzonspor’a nazaran çok daha diri ve sağlıklı, bench’i de rakibininkinden bir hayli geniş ve verimli. Eğer Birkan ve Cedi vites küçültmezlerse, Lasme, Saric ve Kristic de tavsamazlarsa, rakibe en fazla 1 maç verirler. Stipanovic, Hardy ve Marshall gibi kozların müstesna performanslarını da göz önüne alarak, tek maç değil, 5 maç üzerinden oynanacak bu seride, Efes’i favori görüyorum. Tahmin: 3 – 1 Anadolu Efes kazanır.
Çok zevkli bir ilk tur yaşandı. Yarı finallerin de ilk turdan aşağı kalacağını sanmıyorum. Şimdiden herkese iyi seyirler. Umarım, bir – iki uzatmalı maçlardan bol bol çıkar karşımıza.
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail : efe.ozenc@abcspor.com
twitter : @efe_ozenc
