Fenerbahçe umduğundan çok daha kolay kazandı Gaziantep deplasmanında. Takım kurgusu ve dengesi artık iyiden iyiye oturan İstanbul temsilcisi, birkaç oyuncusunun birden formda olduğu maçları bu akşamki gibi kolaylıkla kazanabiliyor. Gaziantepspor ise, birbirinden kopuk oyun blokları ve takım disiplini ve anlayışından uzak dengesiz yapısı ve dizilişi ile, bu haliyle rakibine herhangi bir zorluk çıkaracak kadar direnemedi bile.
Fenerbahçe açısından bakılırsa, 28. hafta maçında ön plana çıkan isimler Emenike, Caner, Meireles ve Sow olsa da, Fenerbahçe’yi uzun süredir ligde egemen ve lider kılan ana unsur, takımdaki ana elemanların birbirlerini tamamlar özellikte olması ve bunu yarattığı takım dengesi. İki atletik hücum beki, sağlam ön liberosu, teknik yapısı güçlü orta saha elemanları, ilerideki etkili ve hızlı hücum oyuncuları ve kaliteli kalecileri sayesinde Fenerbahçe 28. haftanın sonunda 10 puan farkla lider kapattı. Bu saydığımız unsurlar, artık modern futbolda başarılı olmak isteyen her takımda mutlaka bulunması gereken olgulardır. Herhangi birinin dahi eksik olması şartında, diğer pozisyonlardaki oyuncular ne kadar kaliteli olursa olsun, takım bütünlüğünde denge ve toplam kurgu bozuk olduğundan dolayı, uzun süreli başarılı sonuçlar ve istikrarlı bir gidişat imkansız hale geliyor.
Gaziantep maçında da gözüktüğü üzere, şu ana kadar ligin en değerli oyuncusu olarak gözüken Caner Erkin ve diğer kanatta Gökhan Gönül , sarı kanaryaları diğer takımlara kıyasla daha farklı ve daha iyi yapan en önemli tarafını teşkil ediyorlar. Sürekli bindirme yapan bu iki hücum beki, ve ayrıca onlar ileri kat ettiğinde iki stoperin arasına gömülerek kontra ataklara karşı sigorta grevi üstlenen Mehmet Topal’ın performansları bu sene Fenerbahçe için gerçekten kilit rol oynadı.
Öte yandan, Topal’ın önündeki ikili için elinde birçok opsiyon birden bulunan Ersun Yenal, Antep deplasmanında Raul Meireles ve Emre Belözoğlu’ndan oldukça iyi bir ikili yarattı. Deplasmandaki herhangi bir oyunu dikte ve domine etmek için ideal bir çift olan Meireles ve Emre, iki yönlü orta saha oyuncusunun günümüz futbolunda ne derece önemli olduğunu ispatlıyorlar. Galatasaray ile Fenerbahçe arasındaki bu seneki en büyük ikinci fark, bek oyuncularını sürekliliği dışında, bu çift yönlü orta saha oyuncularının üstlendikleri, hem defansif hem de ofansif anlamdaki çok yönlü fonksiyonları oldu.
Kadrosunda klasik tarzda bir 10 numarası olmayan Fenerbahçe, orta sahayı Emre, Meireles ve Topal ile güvene almışken, ileride 3 hücum yönü ağır basan 3 kuvvetli oyuncudan bir üçgen oluşturma lüksüne koalylıkla sahip. Top rakipte iken, etkili pres yaparak rakibin oyun kurmasına izin vermeyen Kuyt-Sow-Emenike üçlüsü, takımları topu kazandığında attıkları ani deparlarla, çabuk oynanmış herhangi ani bir pasla rakip kalede pozisyon yaratabiliyorlar. Antep deplasmanında da, sıklıkla yaptığı üzere Ersun Yenal bu oyun planını pratiğe döktü.
Bu oyun kurgusunda özellikle Emenike, oldukça etkili oluyor. Olağanüstü bir güce ve ivmeye sahip bir oyuncu. Sprint mesafesi arttıkça, onu kovalayan defans oyuncusu daha da geride kalıyor. Dolayısı ile, böylesine bir silah her teknik direktör için bulunmaz hint kumaşı değerinde. Görünen o ki, sağlıklı, formda ve moralli bir Emenike, deplasmanlarda oynanacak tüm maçlar için Fenerbahçe’nin elinde olabilecek en büyük kozdur. Eğer biraz daha takım oyununa katkı yapmayı başarır ve son vuruşlarını bir parça daha iyileştirirse, uluslararası anlamda büyük bir yıldıza dönüşebilir.
Gaziantep deplasmanında Fenerbahçe için akılda soru işareti bırakan unsurlar ise, Kuyt’ın artık gittikçe daha da azalan teknik becerisi ve Bruno Alves -Bekir İrtegün ikilisinin titrek gözükmeleri oldu. Kanımca, Egemen Korkmaz bu iki oyoncudan herhangi biriyle, diğer opsiyonlara kıyasla daha iyi bir tandem oluşturuyor. Egemen hamleli ve atılgan. O ilk müdaheleyi yaparken, Alves ya da Bekir arkada daha çok süpürücü olarak daha dengeli bir görüntü veriyorlar. İki süpürücü tarzda stoper bir anda, oynadığında takım defansı daha hataya müsait bir yapı ortaya koyuyor. Kuyt ise, her ne kadar takım için son derece faydalı bir oyuncu olsa da, hem ilerleyen yaşı hem de hemen hiç dinlendirilmemesinin sonucunda artık teknik kapasitesi kendisini zor durumda bırakacak durumlar yaratıyor.Fenerbahçe eğer devre arasında, bir tane açık/forvet oyuncusu kadrosuna katabilseydi, hem Kuyt’tan daha fazla verim alır, hem de daha esnek bir hücum hattına sahip olurdu.
Gaziantepspor için söylenecek fazla bir söz bulamıyoruz bu karşılaşma için. Takımda, oldukça dengesiz bir kadro yapılanması var. Abdou Razak Traore ve Cenk Tosun’un defans arkalarına yaptıkları ani koşular sayesinde son 10 haftada epey puan toplayan Sergen Yalçın’ın takımı, bu maçta rakibin dengeli kurgusu karşısında bu iki yetenekli oyuncusu için gerekli boş alanları hiç bulamadı.
Defansta ise, Stankevicius epey ağır bir görüntüsü verirken, gerçekte defansif ön libero olan Gilles Binya’nın bu seviyede pozisyon bilgisi çok eksik kaldı. İlk yarıda Emenike ve Sow’un deparlarını karşılayacak tandem ve atletik yapıdan oldukça uzaktılar. Öte yandan, Bekir Ozan Has hazır sakatlıktan da dönmüşken, bence Sergen onunla başlamalıydı. Birol Hikmet ön libero pozisyonunda, ilk yarıda adeta sahada döküldü ve hemen arakasındaki stoperlerine hemen hiç yardım etmedi. Keza iki kanattaki Serdar Özbayraktar ve Mustafa Durak, hemen hiç kanat organizasyonu üretemeden, adeta merkez oyuncusuymuşçasına orta sahanın göbeğinde maçı tamamladılar. Turgut Doğan Şahin’in sakatlığı ve ibrahim Akın’ın hala forma girememiş olması, Gaziantepspor’u belli bir kalitenin üzerine çıkmasını imkansız hale getiriyor. Ayırca devre arasında Karadağ Milli Takımı stoperi Ivan Kecojevic’in serbest bırakılması bizce çok hatalı bir karardı. Bu haftaya kadar topladıkları puanları büyük oranda kalecileri Karcemarskas ve forvet oyuncuları Traore ve Cenk Tosun’a borçlular.
