Ne zaman çok mutlu olsam ardından ille kötü bir şey olur. Bunu biliyorum ya en mutlu halimde bile bir anda içimi hüzün kaplar. Çok mutluyuz, bakalım ne musibet bekliyor şimdi bizi diye düşünürüm. Şimdi bunca güzel şey oluyor, sanki bir rüyanın en tatlı yerindeyiz nereden geldi aklıma Appiah ? Yüzü koyun çimlerin üstüne kapaklanmış vaziyette hüngür hüngür ağlıyormuş hala, hala Denizli’de stadyum çimlerinin üstündeymiş ya meğer ? Neden o topu direğin 3 santim daha altına vuramadım diye kendini yiyormuş meğerse.
Aziz Yıldırım’ın kafasına bir polis memuru eliyle bastırıp ekip otosuna bindirmeye çalışıyor. Sanki başkan direnç gösteriyor, binmek istemiyor da ? Bir sabah açıyoruz gazeteyi, Aziz Yıldırım’ın her iki yandan çekilmiş sabıka fotoğrafları. Günlerdir sorguda, cezası verilmiş, kalemi kırılmış çoktan da formalite işte. Yüzü gözü şişmiş yorgunluktan, uykusuzluktan perişan vaziyette. Upuzun bir konvoy oluşmuş, canlı yayın araçları peş peşe konvoyda. Aziz Yıldırım ve yöneticilerimiz Metrise götürülüyor.
Şampiyonluklarının çalındığını sanan bir grup geri zekalı da Metris’e doğru yürüyorlar. Elimde sımsıkı tuttuğum bir tv kumandası, heykel gibi kıpırdamadan oturduğum koltuğa yapışmış vaziyette, dikkatle izliyorum olanları yüreğim paramparça, tuz buz olmuş, iki gözümden yaşlar süzülüyor yanağımın kenarından. Yaa ne oluyor yaaa ?? Biz seyrettik bu maçları diyorum yaa, ne şikesi ?
Bir son dakika haberi geliyor, kırmızı kocaman puntolarla televizyonda. Sonra bir tane daha. Sonra bir tane daha. Emenike gitti diyor..Niang da gitti diyor. Andre Santos gitti diyor, Lugano satıldı diyor. Topuk Yaylasını gösteriyor TV’ler. Taraftar akınına uğramış. Herkes orda. sımsıkı. tek yürek, kadın, kız, çoluk çocuk hep orada. Hava buz gibi, kar yağıyor lapa lapa bir cuma günü İstanbul’un Çağlayan semtinde bir adliye binasının önünde. Üşümüşler, kaşkollar sarılmış boyna, eldivenler giyilmiş ailecek ordalar, çocuklar kucakta.
Hayırlı bir haber bekliyorlar, kara haber değil ki tez gelsin, bekliyorlar, bekliyorlar ama gelmiyor o haber ? Bir stadyum dolusu kadın taraftar var, 48.000 kişi. Dişi kanaryalar diyorlar onlara, bütün dünya onları gösteriyor, diyorlar ki bakın kadınlar futbol sevmez derler, hınca hınç doldurmuşlar stadı ? Bilmiyorlar ki onlar futbolu çok sevmiyorlar, onlar Fenerbahçe’lerini çok seviyor, ihtiyacı varmış Fenerbahçe’nin onlara, işi gücü bırakıp gelmişler.
Şimdi bakıyorum ortalığa. Her şey o kadar güzel ki ? Bıyık altından gülüyor, “yakında daha kalabalık daha güzel imza törenlerimiz olacak inşallah”diyor. İmza töreni de Nani’nin ha ? Dahasını sen tahmin et ! Kjaer, Fernandao, Ba, Şener, Fabiano, De Souza, Nani derken Van Persie bekleniyor, o da yetmeyecek, yanına belki bir Guarin, belki bir Hulk belki de Robben gelecek. Tüm olup bitenlerin hepsi rüya gibi. En az 300.000 forma satılacak. Kombineler kapış kapış gidecek. Kadıköy’de bütün maçlar kapalı gişe oynanacak. En güzel tribün şarkıları bu sene bestelenecek, en güzel kareografiler bu sene yapılacak.
İnanıyorum, yıllar sonra ilk kez devler liginde olacağız. Şimdi biz çok sevinçliyiz, çok mutluyuz her taraf bayram yeri eyvallah da Kjaer’miş, Fernandao’ymuş, Van Persie’ymiş hepsi hikaye. Nani’ymiş, Robben’miş falan hepsi fasa fiso bir yerde. Bizim sevincimizle sevdamızı bir zannetmesin hiç kimse. Sevdamız çubukluya. Bu yıldızların hiç biri burda yoktu, biz hep buradaydık ve burada olacağız. Bahçemiz şenlendi bu sene, daha mutlu olduk, biraz da geçmişi hatırladık hüznüne bir gül koyduk. Yeniden yargılanma sürecimiz dün başladı. Balçıkla sıvanamayan Güneş ışıl ışıl aydınlatacak her yeri !
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail : bruno.monte@abcspor.com
twitter : @BrunoMonte1907
