Millet olarak kavga kültürünü daha fazla benimsediğimiz için olsa gerek, insan gibi kutlama nasıl yapılır bir türlü öğrenemiyoruz. Ne kadar şenlik, konser, etkinlik vs gibi halka açık organizasyon varsa mutlaka ama mutlaka birileri gelip keyfinizin içine etmeyi beceriyor.
Ya bir kavga çıkarıyor, ya da taşkın davranışlarıyla herkesin huzurunu kaçırıyor bu tipler.
Hafta sonuna, Karabükspor galibiyeti ile başlayan, farklı skorla bayram gelmiş gibi sevinen ve takımıyla bütünleşen Fenerbahçe taraftarı, statta fazla oyalanmayıp Pazar günkü kutlamalar için güç toplamak üzere evinin yolunu tutmuştu.
Çok sevdiğim bir laf vardır; “fakir oynayacağı zaman davul patlar” der. Başına türlü türlü iş gelen, her türlü saçma sapan senaryoyu birebir yaşamış Fenerbahçe taraftarı, bu kez de hava muhalefetine uğradı.
Yağmur, çamur engel değil elbet ama yukarıdaki sözü doğrular nitelikteydi. Hatta bir arkadaşım “havaya bak ulan, şampiyonluğu Gotham City’de kutlayacağız sanki” diyerek Batman filmlerinin geçtiği, o kasvetli karanlık şehre benzetmişti İstanbul havasını..
Hava falan dinlemeden, ben de kutlamaları görmek, arkadaşlarımla buluşmak üzere Cadde’ye indim. Aman yarabbi, sanki vahşi batının bütün yerli kabileleri ordaydı. Şaşkınbakkal’da bir kalabalık, bir gürültü, meşaleler, fişekler falan savaş alanı gibi bir görüntü. Trafik zaten yine kesilmişti. Kazara boş bulunup yola çıkanlar ne yaptı bilmiyorum. Ancak takımın Cadde’ye ulaşmasından 4 saat önce trafiği kesen ayılara bir sözüm var. Kimsenin hayatını kabusa çevirmeye hakkınız yok. Hangi hakla kesiyorsunuz o trafiği.
Hatta işi o kadar abarttılar ki, içlerinden Ork ırkına mensup olduğunu düşündüğüm bir kişi, Cadde üzerinde ve birinci katta bulunan bir bara meşale attı. Videoyu kendi gözlerimle gördüm. Mekan çalışanları elinde yangın söndürme tüpüyle müdahale etmiş ve olayı büyümeden durdurmuş. Allah korumuş insanları.
Ey o meşaleyi atan gerizekalı! İçerde birisinin canına zarar gelseydi nasıl verecektin bunun hesabını? Biliyorum umurunda değildir!
Takım otobüsü zaten yine o noktada mahsur kaldı. O kadar yoğun bir duman vardı ki, bir arkadaşım otobüs duraklarının tepesinde duran insanları takım otobüsündeki oyuncular sanmış.
Neyse buradan sonraki kısımda, uygun adım marş giden asker hızıyla ilerleyebildi otobüs.
Ben ve arkadaşlarım Şaşkınbakkal’dan zamanında uzaklaşıp, başka bir arkadaşımızın balkonunda oturup iki yudum bir şeyler içmeyi tercih etmiştik, iyi de yapmışız.
Gelelim stada!
Takımdan sonra ulaştık stada, sanatçıları dinlemeyi tercih etmedik.
Kutlamalara sanatçıların gelmesi işini oldum olası sevmedim. Çok amatörce organize edildiğinden olsa gerek. Yalandan yapılan 1-2 playback falan…Aman boşverin.
Neyse, girişte en ufak bir güvenlik kontrolü yoktu, yani içeri uzun menzilli füze soksanız kimsenin umurunda değildi.
Bunu da çok fazla dert etmeyip “burası Türkiye” diyerek Fenerium üst tribündeki yerimize geçtik.
foto: Damla Kargı
Şahane bir sahne kurulmuş.
Tek kelimeyle harikaydı, ışıklandırma ona keza.
Lakin ses düzeni tam bir facia idi, ne hangi futbolcunun anons edildiğini ne de başkanın GFB’ye attığı fırçayı anlayabildik. Tanıdık-eş-dost para kazansın diye bu işi beceremeyecek birisine verilmiş sanki.
Bu da yetmezmiş gibi onlarca aklı evvelin statta yaktığı meşaleler yüzünden oluşan sis bulutunun arkasından sahanın içini de görmek imkansız hale geldi. İnanın evde oturup televizyondan izlesek daha iyiymiş diye düşündüm.
Tekrardan “ya sabır” çekip “olacak o kadar artık” derken, yapılan anons ile birlikte büyük bir coşkuyla başkan Aziz Yıldırım alkışlandı, sahneye yürüdü ve kendisi için hazırlanan kürsüden konuşmasına başladı. Mevcut durum itibariyle bir veda konuşmasıydı bu.
Ancak, kendilerine Genç Fenerbahçeliler diyen grubun “Alex de Souza”, “falanca reis” diye başlattıkları bu saçma sapan, tezahürat bile olmayan gürültüye, bir de fişek patlamaları eklenince, tribünlerin geri kalanıyla beraber Aziz Yıldırım da tepki gösterdi.
Ne köpeklikleri kaldı, ne ahlaksızlıkları…
Başkan, alışılagelmiş üslubu ile parmağını sallayarak bastı kalayı.
Haklıdır, haksızdır, sözleri ağırdır, değildir. Bunu tartışabiliriz
Ancak orada bulunan futbolcu, teknik heyet ve yönetime yapılan büyük bir terbiyesizlik olduğu noktasından başlayarak yapabiliriz bu tartışmayı.
Üzerlerine meşale fırlattıkları insanlara yaptıklarının ayılık olduğunu, o güzel ortamı özellikle, bilerek ve isteyerek bozduklarını söyleyerek tartışabiliriz.
Kendime; eğlenceden, medeniyetten, paylaşma kültüründen, karşılıklı saygıdan nasibini almamış bu öküzlerin, günün birinde düzelip düzelemeyeceğini sorarak, “hay ben sizin yapacağınız kutlamayı…” diyerek uzaklaştım stattan.
