Hamaset edebiyatı cahil adamın işidir. “Bir olacağız, savaşacağız, seviyorum, oluyorum” tarzı beylik laflar ağızlarından eksik olmaz. Strateji, planlama, akılcılık ve gerçekçilik bunların literatüründe yoktur. Hedefe ulaşmanın metodolojisi tamamen duygu yoğunlukludur. Dağarcık 20-25 kelime ve çoğunlukla heyecan ve coşku temaları içeren kelimelerden oluşur. Oryantal motifler ve ifadeler ve “şark kurnazlığı” bu tipolojinin vazgeçilmezleri olarak karşımıza çıkar. Gücün ve kudretlinin yanında saf tutmak vazgeçilmez eğilimleridir. Son zamanlarda spor klüblerimizde de bu tarzın hakim olduğunu gözlemliyoruz. Gerek teknik adam, gerekse de yönetici olarak…
Galatasaray’ın bu sezonki güç durumlarından salt Türk futbolcuları pohpohlayarak çıkabileceğini düşünmek ve üç düzine ve hatta yarışmacı yetişkinin performanslarının “bir olacaaaz dır olaacaaz”, “aslanım, koçum” tarzı hamasetle yükselebileceğini düşünmek nasıl bir kurgudur? Oysa ki bu işin sosyo-psikolojik, teknik-taktik, kültürel ve finansal birçok farklı boyutu var. Hepsi başlıbaşına bir bilgi ve uzmanlık alanı. Hee sen tüm bunları “Ben geldim gazla hallederim” dersen fena komik olursun.
Senin şark kurnazlığın bu kilidi açmaz. Yağmurda oyuncuyla ıslanırım deyip şemsiye kullanmazsan Sneijder, Muslera sana bitarafıyla güler. Sen milyon avro bedellerle departmanlar kurup yatırım yapan dünya devi takımların idarecilerinin zekalarına hakaret etmiş olursun. Dolayısıyla 150-200 milyon avro senelik bütçesi olan spor klüblerinin artık iyi eğitimli ve donanımlı, konularında uzmanlaşmış atanmış profesyoneller tarafından yönetilmesi şarttır. Seçilmiş yöneticiler ise bu bahsi geçenleri denetleme görevini üstlenmelidir. Ayrıca bu seçilmişlerin evrendeki tüm canlılara sempatik görünme çekincesi olmamalı, gerektiğinde kendi camialarının çıkarlarını korumak için rakiplerle çatışmayı da göze alacak cesareti göstermeleri gerekir.
Bilgiye parayla sahip olamazsın ama en azından kiralayabilirsin!
