FENERBAHÇE TAKIMI, 11 Mayıs Pazar günü Şükrü Saraçoğlu Stadyumu’nda ,saat 21.00’da 19.şampiyonluk kupasını alacaktı. Bugün aynı zamanda, biz kadınlar için anlamlı bir gündü, çünkü ANNELER GÜNÜYDÜ.
Sabah,gazetede bir yazı okumuştum. FB kulübü başkanı Aziz Yıldırım ”Anneler Günü” nedeniyle internet sitesinden yayımladığı mesajında, “FB için unutulmayacak bir gün olarak tarihe kazınan 20 Eylül, resmen DÜNYA FENERBAHÇELİ KADINLAR GÜNÜ olacak ve bu şekilde kutlanacak” demişti. FB’nin20 Eylül 2011 tarihinde Manisaspor ile oynadığı ve takımımızın cezası nedeniyle, sadece kadınlar ile 12 yaş altı çocukların izleyebildiği maç, tarihe geçmiş ve tüm dünyada yankı yaratmıştı. 20 Eylül’ün bize adanması, iyi bir anneler günü armağanı olmuştu.
14.30’da takımımız Samandıra Tesisleri’nden yola çıkacak, Bostancı’dan Bağdat Caddesi’ne girecek, Şükrü Saraçoğlu Stadı’na kadar üstü açık arabayla geçerek seyirciyle kucaklaşacaktı. Bizler de o saatte Şaşkınbakkal’da olduk. Her yer pankartlar ve bayraklarla donatılmıştı. Caner’in,Volkan’ın resminin olduğu pankartlardan başka eski futbolcular da unutulmamıştı. En güzeli de şuydu:
‘Rahat uyu Lefter
Şampiyon Fener’
Hava bulutluydu ama yağmur yoktu. Önceleri normal bir kalabalık vardı,saatler ilerledikçe cadde o kadar doldu ki ‘İğne atsan yere düşmez’ deyimi az kaldı! Tam 3 saat sloganlar atıp marşlar söyledik. Şaşkınbakkal ‘da ışıklar yayalara yeşil yandığında caddeye geçip tezahürat yapıyorduk.Gönüllü trafik polisi taraftarlar, ışıklara göre bizi yönlendirdiler. Arkadan bir hastanın arabayla geldiği konusunda bir uyarı oldu, anında yolu açtılar.
Hepimiz kurallara uyarak takımımızı bekliyor, bol bol fotoğraf çekiyorduk. Çevremde hemen hemen herkes formalıydı. Etrafa baktım, sanki hepsini tanıyordum. Şu teyzemin kızı, bu amcamın oğluydu, şuradaki ablam, öndeki ağabeyim, yanımdaki kardeşim, köşedeki yeğenimdi.Biz FENERBAHÇELİ AİLEMLE birlikteydik ve çok mutluyduk, içimi sıcak duygular kaplamıştı. Ne büyük bir ailemiz vardı böyle..
.Arasıra takımdan bilgiler geliyordu.
-Şimdi Samandıra’dan çıkmışlar
-Şu anda Bostancı’dan girmişler gibi
’Zara’nın oraya gelmişler’ haberini duyunca heyecan doruğa çıktı, kalabalıkta dalgalanmalar başladı. Takım otobüsü uzaktan görününce meşaleler yakıldı, taraftarlar vuvuzelalar çalmaya başladı. Her yer duman içindeydi, göz gözü görmüyordu. Sonra duman dağıldı. Takım gelince güneş açacağını söylemişlerdi, gerçekten de güneş çıktı.
Üstü açık otobüste olan futbolculardan seçebildiklerim,Volkan, Emre, Caner, Emenike, Sow, Webo, Baroni, Mehmet Topal, Alves, Bekir, Kadlec, Salih Uçan el sallıyorlardı. Atatürk’lü Türk Bayrağımızı dalgalandırdıklarında sevinçten çığlık atıyorduk.Futbolculara adlarıyla seslendik,zafer işaretleri yaptık.Beraber marşlar söyledik. Onlar da bizi coşturdular. Çok fazla bağırmaktan sesimiz kısılmıştı. Şaşkınbakkal-Erenköy arasını belki de 2 saatte aldılar.
Herkes Cadde’ye doluşmuştu, kimse onları bırakmak istemiyordu. Sonra, biz arkalarından bakarken yavaş yavaş Kzıltoprak’a doğru ilerlediler.Stada gidemeyen şansızlardan olduğumuzdan geceki kutlamaları FB TV’den seyrettik. Hepiniz izlemişsinizdir, tören harika oldu. Tüm futbolcular, yöneticiler tek tek sahaya çağırıldı ve kupamızı aldık. Futbolcuların çocukları da şirinlikleriyle sahadaydı.
Biz,takımımızın,yani ailemizin şampiyonluk sevincine ortak olmak için FENER’İN KALESİ BAĞDAT CADDESİ’NDEYDİK. Düğünümüz vardı sanki, düğünden de öte, belki de şölen demek daha doğruydu. Kutlama provalarında, esas gün için az çok tahminler yürütmüştük ama yıllardır FB’nin şampiyonluk kutlamalarını izleyen biri olarak, Bağdat Caddesi’nde bu seneki kadar olağanüstü kalabalık bir taraftar grubu görmemiştim. 19.şampiyonluk çok görkemli olmuştu. Haksızlıklara uğramış Fenerbahçe’liler omuz omuza vererek bir dayanışma içine girmişlerdi. Muhteşem bir atmosfer vardı Cadde’de, tadına doyamamıştık.
Bize bu şampiyonluğu kazandıran Ersun Yanal’a, futbol takımımıza, Aziz Başkanımıza, yöneticilerimize borcumuzu ödemek için oradaydık. Bu güzel ailenin bir parçası olmaktan gurur duyuyorduk.
Çok çalışarak başarıya ulaşan FENERBAHÇE’mizi kutlarken, nice şampiyonluklar diliyorum sarı-lacivertlilerim, sağolun var olun. Biz, aileniz olarak, iyi günde kötü günde, nasıl 3 Temmuz’dan sonra da tek vücut olduysak, her zaman son nefesimize dek yanınızda olacağımıza söz veriyoruz!
