İslam Çupi ;” Fenerbahçe büyüklüğü ne şampiyonluk büyüklüğü, ne kupa büyüklüğüdür. Onun büyüklüğü başka büyüklüktür işte. Adı konamaz!” Demişti.
O büyük usta ne güzel söylemiş. Mekanı cennet olsun!
99 depreminde büyük acılar yaşıyorken, 80 küsür yaşında tek başına yaşayan anneannesini sormayıp, Fenerbahçe Stadı’nı kontrol edip de stadta” herhangi bir hasar var mı?” diye stadı tavaf eden bir arkadaşımın Fenerbahçe sevgisinin….
88-89 senesinde 103 golle şampiyon olan Fenerbahçe’nin maçlarına eşek yükü ağırlığında çuval içinde Fenerbahçe bayrağını taşıdığımız biz Fenerbahçelilerin sevgisinin….
Babasını mezara vermişken, cenaze sonrası Fenerbahçe maçına giden bir Fenerbahçeli ağabeyimizin Fenerbahçe sevgisinin…
7-1 yenilinen Sigma Olomouc maçının ardından Ali Samiyen’e koşan, Fenerbahçe’yi gönülden bağrına basan ve “Oku bakiimm Aykut!” nidalarıyla teselli bulan Fenerbahçelilerin sevgisinin…
3-0’dan 4-3’lük unutulmayan Fenerbahçe-Gaziantep maçında Kadıköy’de ilk yarı 3-0 mağlupken ağlamaktan salya sümük olmuş ve ikinci yarı takımı çılgınlar gibi alkışlayan, inancını kazanacağından yana koymuş efsane maraton tribününde Fenerbahçe sevgisinin…
Toni Schumacher sarılık olduğunda ona geçmiş olsun mektubu yazan o vefalı Fenerbahçe taraftarın Fenerbahçe sevgisinin….
Ali Samiye’nde maç 4-0 Fenerbahçe’nin aleyhinde giderken Galatasaraylı Yusuf’un Rıdvan’ı sakatlayarak penaltı yaratması ve sonrasında Rıdvan hastanelik olurken Fenerbahçe taraftarının Aykut’a penaltıyı dışarı atmasına yönelik tezahüratıyla Fenerbahçe sevgisinin…
…adı konamaz! …ve buna benzer binlerce yaşanmış olay ve anılar…
“Efsane Lefter”‘in elini öpme şerefine nail olan ben onun cenazesinde şöyle düşünmüştüm:
“Lefter Fenerbahçe’yle, Fenerbahçe Lefter’le büyüktü. Fenerbahçe deyince gözleri dolan Ordinaryüs’ün Fenerbahçe sevgisi herkese daim olsun!”
…ve bu sevgi bir ömürlük. Adı konamaz!
BURAK PINARBAŞI
