Fikstüre bakıp göbek atılmayacağını, maçların kağıt üstünde değil sahada mücadele vererek ve savaşarak kazanıldığını ifade ettiğim haftanın son gününde tam da dediğim gibi oldu! Bunu şom ağzıma bağlayanlar haklıdır, bundan sonra susuyorum.
Mehmet Topal’ın riske edilmemek sebebiyle oynatılmadığı ama her ihtimale karşılık diye düşünülüp yedek kulübesine oturtulduğu maçta İsmail Kartal orta sahayı 3 bıcıra teslim ederim, Sow santrfor, Emenike sol kanat, Kuyt sağ kanat derim, 4-3-3’le Eskişehirspor’u haklarım demiş.
Topal’ın yokluğu ile ilk imtihanını veren Fenerbahçe savunması maçın ilk yarısında sınıfta kaldı. 3 bıcırlı orta saha Eskişehirspor’un sert ve çok koşan orta sahasına karşılık veremedi. Orta sahayı çabuk geçen Es Es takımı hızlı
forvetleriyle defalarca Fenerbahçe defansının arkasına sarktı ve pozisyonlar buldu ama ilk yarıda yalnızca birini değerlendirebildi.
İsmail Kartal Topal’ın yokluğunda Selçuk’la başlasaydı ne bu kadar pozisyon verirdi ne de hücumda bu kadar dağınık oynardı.
İkinci yarıda Topal’ın oyuna girmesiyle beraber Alper de sola gelince Fenerbahçe alışkın olduğumuz oyun şablonuna döndü ve toparlandı.
Orta sahada oyuna hakim olmakla baskı kurmak apayrı şeyler. Hiç bir tehlikeli atak organizasyonu yapmadan orta sahada top çevirip rakibi kendi yarı sahasına hapsetmek asla baskı kurmak olamaz, Fenerbahçe’nin çoğu zaman yaptığı şey de bu!
Fenerbahçe topa sahip oldu ama o baskıyı kuramadı ve yine pozisyon üretemedi. Sebebi ise yine net, Gökhan yine çok kötüydü, Caner istekliydi ama yine hiç bir ortası Fenerbahçeli oyunculara gitmedi ve klasik kanatlar çalışmayınca pozisyon üretilemedi, doldur boşalt başladı ve klasik bir şekilde Webo oyuna girdi ve yine klasik bir şekilde golünü attı.
Webo’nun 70. dakikada gelen golün ardından net söylüyorum maçın berabere biteceğine zerre ihtimal vermedim, bu moralle maç berabere bitmez diye düşündüm çoğumuz gibi.
Herşeyden evvel moral ve istek var ama ne geçen yılki fizik var ne de kondisyon. Dakikalar ilerledikçe gördük ki Eskişehirspor daha fizikli ve daha diri.
Ancak Kadıköy başka bir şey, Fenerbahçe yorgun olmasına rağmen çok moralli ve istekliydi, ikinci golü her an bulabilirdi ve tam bunu beklediğimiz dakikada “biraz değil, bayağı deli dolu hatta kusura bakmayın bana göre belki saha dışında örnek bir insan ama 90 dakika içinde tam bir canlı bomba“ Emre Belözoğlu resmen sabote etti.
Defalarca kameraların gösterdiği altı üstü bir taç pozisyonuna yine gereksiz, çirkince verdiği sert tepkiler neticesinde takımını 10 kişi bıraktı. Takımını 10 kişi bırakan oyuncuyu alkışlarla soyunma odasına göndermek de sanıyorum sadece bizlere özgü.
10 kişi kalan Fenerbahçe karşısında haliyle Eskişehir daha fazla gelmeye başladı. Yine bir kontra da Volkan Mori’yi ceza sahasının dışında hem de iki arkadaşı daha gerisindeyken indirmeyince Eskişehir öne geçti.
10 dk evvel benzer pozisyonda penaltıyı atlayan Tolga Özkalfa alakasız pozisyonda penaltı noktasını gösterince maç 2-2 bitti ve – 1 averajlı Gakatasaray bugünü de lider tamamladı.
Fenerbahçe’nin şampiyon olması için bir takım doğruları yerine getirmesi şart. Maçın ilk yarısında maçın en çok koşanları listesinin ilk 5’inin ilk dördü %33 topla oynayan Eskişehirspor’lu oyunculardı. Koşmayana ekmek yok, bu net!
Fenerbahçe çok koşmak zorunda, fizik kalitesini çok daha yukarılara taşımak zorunda. İki kanat bekininin performansına bağlı bir hücum anlayışı ile ligin ikinci yarısında daha fazla tökezlersin. Elinde Diego’n var eyvallah ama santrforun yok. İlerde top tutamıyorsun, duvar pası yapamıyorsun. Santrforsuz olmaz.
Alper sol açık değil ama o bölgede kullanabileceğin en etkili oyuncu da O! Bu net şu demek, kadro zaafiyetin var. Stoch’u geri mi getirirsin, başka birini mi alırsın ne yaparsan yap işte ama bu iş böyle zor yürür.
Eskişehirspor beraberliğini asla bir kaza olarak nitelendirmiyorum. Kaza geliyorum demez, Fenerbahçe’nin oynadığı maçlara baktığımızda geliyorum diyen bir mesaj var.
Sadece iç sahada yakalanmış galibiyet serileri var ama iki farkla kazanılmış bir tane galibiyet yok. Kaçıncı penaltı golü saymadım. Muhtemelen 5.
Her şampiyon olan şampiyon olmayı hakedecek bir oyun oynamak zorunda değil. Bazen de kötünün iyisi şampiyon olur. Şu Fenerbahçe’nin bu berbat Galatasaray’ın arkasında olması da çok tuhaf, olmamalı!
Balıkesirspor maçıyla Fenerbahçe’nin toparlanacağını ümit ediyor ve herkese keyifli bir yeni hafta diliyorum.
