A Milli futbol takımımız dün Euro 2016 yolundaki ilk resmi maçına çıktı. 90 dakikanın özetini tek kelimeyle anlatmak gerekirse en anlamlı ifade sanırım RUH olurdu. İzlanda’da KAZANMA ve TAKIM RUHU bizde ise tam manasıyla maç bitse de eve gitsek RUHU hakimdi.
Dakika 90+1 3-0 gibi net bir skorla mağlup durumdayız ve halen orta saha da al ver misali hazırlık pasları ile oyun kurmaya çalışıyoruz. İzlanda ise attığı 3 golle yetinemeyip tam saha presle bizi kendi sahamızdan çıkartmamak kazandığı bir topla da 4. Golü atmak için fırsat kolluyor. Bu durum bile bizim yerimize oyunu onların ne kadar fazla istediğinin belirtisi olsa gerek.
Kendini dev aynasında gören futbolcularımız var maalesef tek tek isim vermek ya da onları fişlemek doğru değil zaten biraz objektif gözle bakan herkes gördü bu isimlerin kimler olduğunu. Dün gece oynanan oyunda ayakta kalan birkaç isim vardı onların haricindeki bütün futbolcularımız vasatı bile aşamadılar. Biraz Emre ve Topal bir de kalecimiz Onur haricinde mağlubiyete isyan eden hiç kimse yoktu sahada. Ne defans yapabildik ne ofans. Ne orta sahada oyun kurabildik ne de adam akıllı pozisyon üretebildik hal böyle olunca da tam manasıyla takım olmuş yetenekleri sınırlı ama ne oynadığını bilen İzlanda karşısında hiçbir varlık gösteremeden maçı mağlup bitirdik.
Dün akşamki en büyük yanlışlardan birisi de bence Fatih Terim’in takım formasyonu ve ilk 11 e sürdüğü oyunculardı. Özellikle defans bloğumuzu oluşturan oyunculardan Ömer Toprak ve Ersan Gülüm daha önce hiç oynamamış olmanın verdiği zorlukları fazlasıyla çektiler. Nitekim Ersan yenilen gollerin çoğunda topa ya geç müdahale etti ya da rakibine sadece refakatçilik ederek pozisyonu seyretti. Partneri Ömer ise hiç olmayacak bir pozisyonda amatör bir hata yaparak zaten yenik durumda olan takımımızı bir de eksik bırakarak o da büyük bir sıkıntıya sebebiyet verdi.
Diyeceksiniz ki defans kötüydü de Ofans çok mu iyidi? Cevap çok net kesinlikle HAYIR! Burak Yılmaz tartışmasız son 3-4 yılın ligdeki en iyi yerli santrforu görünümünde ve çokta gol atıyor ama unutulan bir durum var ki Burak bu golleri atarken yanında hep gerçek bir 9 Numara ile oynuyordu ve çoğu zaman rakip diğer santrforla uğraşırken Burak defans arkasına direk koşu yapıyor ve kaleci ile karşı karşıya kalıyordu. Burada aslan payları Trabzonspor da oynadığı dönemlerde Umut Bulut ve Galatasaray dönemlerinde Drogbaya aitti. Drogba ya da Umut’la iyi uyum içerisinde olan Burak’ta zaten mevcut olan golcü kimliğini daha fazla gün yüzüne çıkarttı. Taaa ki bu senenin başına kadar. Burak’ta değişen ne peki ? Cevap yine basit HİÇBİRŞEY! Galatasaray ve Trabzon’da hep 4-4-2 nin oyun formatında yer edinen Burak bu sene başından beri tek forvete mahkum olduğundan dolayı tam performansını gösteremiyor ve tribünlerin ana hedefi konumuna geliyordu.
Bu sebeple değil mi hocası da Burak’ın yanına ısrarla bir transfer istedi ve yanına adam alındı. Fatih Terim gibi iyi bir antrenörün bu yanlışa nasıl düştüğünü ve Burak’ı tek forvet sahaya nasıl sürdüğünü anlamak zor. Bana göre Burak Yılmaz iyi bir golcü olabilir ama kesinlikle tek başına santrfor oynayacak bir futbolcu değil. Ondan bir Hakan Şükür verimi almaya çalışmak ise tam manasıyla hayalcilik olur. Bu oyun formatını tam karşılamasa dahi bence ya 4-4-2 ile Burak Mevlüt yapmamız gerekiyordu ya da Mevlüt oyunda Burak kulübede.
Ama maalesef olası bir puan kaybında çok bilgili futbol profesörleri Burak’ı asan kesen şerefli medya bu seferde Burak nasıl oynamaz kardeşim bu ülkenin 1 numaralı adamı Buraktır deyip yine işlerine geldiği gibi evirip çevireceklerdi Fatih hoca da oynatmayıp dert alacağıma oynasın uğraşsın bir şeyler yapsın durumunu seçti.
Oysa Mevlüt direk santrfor özelikleri Burak’tan daha gelişmiş bir futbolcu. Fransa’daki sezona da çok iyi başlangıç yaptı ve form durumu gayet iyi bence onun da dün akşam ki oyunda olması gerekiyordu. Hadi 11’de başlamadı zaten yenik durumdayız oyuna nasıl girmedi orasını hiç kimse anlatamaz bana. Yine aynı şekilde bence her ne kadar sezona iyi başlamasa da Olcay’ında ben dün akşam sahada olması gerektiğini düşünüyorum hele Olcan Adın’ın performansını gördükten sonra kesinlikle olmalıydı dedim.
Neyse ne adamlar bizi öyle ya da böyle evimize puansız şekilde yolladılar. Kim ne derse desin dün akşam ki 2 takım 3 gün 3 gece futbol oynasa o kafa yapısı ve vurdumduymaz futbol anlayışımızla İzlanda bizi 3 gün boyunca yine yenerdi. İzlandalı futbolcuların isimleri hep SON’la bitiyordu. Hal böyle olunca da bu SON bize hiç iyi gelmedi. Mutsuz sonları sevmiyoruz biz umarım filmin sonu mutlu sonla biter de biraz olsun teselli buluruz.
Saygılarımla..
