Bu satırları ilk yarı yazıyorum maçın bitmesine daha çok var, öndeyiz ve inanın maçın sonunda 40 sayı fark da yesek fark etmez gözyaşlarımı tutamıyorum, o ne ilk yarı mücadelesi, bu bir basketbol maçı değil adeta Kurtuluş Savaşı. Ergin Ataman yonetimindeki Kahraman Mehmetçikler ilk yarı Amerikan Askerlerine kafasına çuval geçirdi ve adeta gözlerini kör ettiler.
Öyle ki hepimizin tanıdığı Derrick Rose, James Harden, Faried, Curry, bizim çocukların arasinda kayboldu gitti, iddia ediyorum Amerikan Tarihi böyle zulüm görmemiştir, boyalı alan onlar için mayın tarlası oldu, ribaund göstermedik, seyrederken ve yazarken arada bir gerçek mi rüya mı bu diyorum ve ilk yarıyı 40-35 önde kapatıyoruz, gene Barış Hersek, gene Oğuz Savaş, Ender Arslan, Sinan Güler, Cenk Akyol, hangisini yazmasam ayıp olacak ama o kadar sakin oynadık ki Derrick Rose bu sükunet karşısında adeta delirdi.
3. Çeyrek hiç de kötü oynamadık ama Denver Nuggets’li Farried koş koş basketbolu ve mutlak pota altı hakimiyetini hissettirdi ve ikinci yarı tempoyu onlar ayarladı ve rüyadan uyandık, potayı göstermeler 59-59’dan sonra 32. Dakikada 24 top kaybı yaparak bu alanda rekor kırdık, Anthony Davis de devreye girince American Airlines tecrübesiyle, enerjisiyle, gençliğiyle Turkish Airlines’ in birkaç bin feet üzerinden geçti ama o gözyaşları ile biten ilk yarı bana yetti, ilk yarı 35 sayı yediğimiz sahayı dar ettiğimiz Amerika süre yetse 1000 sayı falan atacaktı, anlaşılan ilk yarı çok kızdırmıs olmalıydık Johnny’leri. Anthony Davis, ve Farried konuyu kapattı.
Ikinci yarıda 30 sayıdan fazla fark yedik bu iki adam yüzünden, bu maçı kazanmak zaten hayalden öte idi.
Teşekkürler gene de çocuklar , ilk yarıdaki bize yarattığınız müthiş rüya için. Maç da 98-77 bitti.