BEN BU LAKABI SONUNA KADAR HAKETTİM ABİ-5
Ben bu lakabı sonuna kadar hakettim abi adlı yazı dizimizin bugün ki kahramanı Bahtiyar Yorulmaz.
Nam-ı diğer Deli Bahtiyar. Belki de bahtiyar değil, bahtı hıyar!
Yeni nesil zanneder ki Türk Futbol sahalarını tombalayla tanıştıran kişi Beşiktaşlı Pascal Nouma’dır.
Tamamen yanlış bir bilgi. Ben sizi Türk futbol sahalarının ilk tombalacısıyla tanıştırmak istiyorum.
” Kent var, Marlboro var, Kent var, Marlboro var” diye de bağırır mıydı bilemiyorum ama sağ elini şortunun içine sokup trübünlere ara ara selam gönderdiğini herkesçe çok iyi bilinirdi.
1955 doğumlu Bahtiyar aynı zamanda Türk futbol sahalarının gördüğü en hırçın topçulardan biriydi.
1976-79 yılları arasında başarıyla terlettiği Eskişehirspor formasıyla adını duyuran santrfor Eskişehirspor trübünlerince Deli Bahtiyar olarak anılırdı.
Gerçekten de çok hırçın bir oyuncuydu. Sinirlendiği an gözü dönerdi.
1979-81 yılları arasında ise Bursaspor’da forma giydi.
1979-80 sezonunda Bursaspor forması ile 12 gole imza atıp, aynı yıl Altay forması ile 12 gol atan Mustafa Denizli ile gol krallığını paylaştı.
3 puan sistemine henüz geçilmediğinden skor olarak ligimizin kısır yıllarıydı. O yüzden 12 gol az gelmiş olabilir bazılarımıza.
Maç başına 0.4 gibi bir ortalama yapar ki bu da kendi içinde bir rekordur.
En düşük gol ortalaması ile kazanılmış gol krallığı olarak tarihe geçmiştir!
Bursaspor camiası için hala unutulmaz forvetlerden biridir Bahtiyar.
Kolay kolay hava topu vermez, şut atar, çalım atar, top sürer, gol atardı.
Yenilgiye ve haksızlığa tahammül edememesi ise taraftarın gönlünü fetheden baş özelliğiydi. Olaysız hiç bir maçı yoktu.
Hemen koşarak olay yerine gelir, eliyle koluyla ortalığı dağıtır, bazen yumruk atar, bazen kafa atardı. Arkadaşlarınca güçlükle uzaklaştırılırdı olay yerinden.
Maçtan önce Bursaspor seyircisi Bahtiyarı trübüne çağırır, hadi hadi diye gaza getirir. O da sağ elini şortunun içine sokarak bir tombala hareketi yapardı.
Bursaspor macerasının hemen ardından Fenerbahçe deli meli demez takar kancayı Bahtiyar’a.
Ve Bahtiyar’ın Fenerbahçe macerası da başlamış oldu.
Can çıkardı, huy çıkmazdı. Bahtiyar kaldığı yerden devam etti deliliklerine.
Kâh maç içinde kendi arkadaşıyla kavga etti, kâh hakeme küfür etti. Fenerbahçe’nin de kötü yıllarıydı zaten. İşler iyi gitmeyince de Bahtiyar’ın bu tarz hareketleri seyirciye de sempatik gelmemeye başladı.
Velhasıl Fenerbahçe macerası da kısa sürdü.
83-86 yılları arasında Denizlispor formasını terletti. Futbolu daha da olgunlaşmıştı, kaptan da olmuştu ama deliydi işte.
Hangi maç olduğunu hatırlamıyorum bir Denizlispor forması giyerken bir maçta yaşanan ikili bir mücadelenin ardından yaşanan elektriklenme neticesinde rakibe kafa attı, rakip oyuncunun dişlerini döktü.
Epeyce bir ceza aldığını hatırlıyorum.
Yine Denizlispor forması giyerken takımının 2-1 galip götürdüğü maçın son dakikalarında penaltıyı atan arkadaşını dövmüştü sahada! Bu olay çok konuşuldu. Denizlispor kümede kalma savaşı verdiği için olay ört bas edildi. Oyuncular barıştırıldı.Daha sonra çift kale maç yapılan bir antrenmanda attığı golü vermeyen hocasını da dövmesinin ardından kadro dışı bırakıldı ve Denizlispor macerası da sona erdi.
Sonra bir dönem da Eskişehirspor ve Bursaspor’da oynadıktan sonra en son tekrar döndüğü Eskişehirspor’da futbol hayatını noktaladı.
Gerçekten çok iyi futbolcuydu. Anımsayanlar bilir. O dönem yurt dışından da teklif aldığını, gitmediğini ve pişmanlığını şöyle ifade ediyor röportajında:
Avrupa’dan hiç transfer teklifi aldınız mı?
“Rausch beni Kaiserslautern’e götürmek istedi. Ben Türkçe’yi zor konuşuyorum, “Almanya’da ne işim var” dedim. Ali Şen beni arayıp, “Gitmek ister misin?” dedi. “Yok” dedim. “İstanbul dolce vita”. Orada hata yaptım. O zaman ufkumuz geniş değildi. Kendime güvenemedim. Kendimi Almanlardan küçük gördüm. Frankfurt’a 1980’de UEFA Kupası kazandıran Rausch beni beğeniyor, ben kendimi beğenmiyorum. Hata yapmışım”
Bir dönem amatör kulüplerde antrenörlük yaptıktan sonra iş adamlığına atıldı Bahtiyar Yorulmaz.
Deliydi meliydi ama iyi topçuydun be Bahtiyar Abi.
Vermiş olduğun tepkiyi tasvip etmesek de kaybetmeye isyanı sende gördük, sende öğrendik.
Seni hiç unutmayacağız Deli Bahtiyar. Seni unutmak mümkün mü?
Birinci çinko, ikinci çinko ve TOMBALA !
