Cuma’dan geldim Antalya’ya. Maçtan önce bir kaç gün keyif yapmaktı amaç ama Cumartesi gecesi yaşanan terör saldırısı ve ardından hayatını kaybeden pırıl pırıl vatandaşlarımız yüreğimizi dağladı. Ne maç kaldı, ne de şampiyonluk akıllarda.
Stada gelip Fenerbahçe tribününde yerimi aldım ama %100 konsantre olup karşılaşmayı izledim desem yalan olur.
Oysa Cumartesi sabahı bahardan kalma bir havada çok güzel bir gezinti yapmıştık. Akşamüzeri Kemer’de deniz kenarında çaylarımızı yudumlarken sevgili kayınbiraderim Cem arka tarafta sezon başı Zorya deplasmanını seyrettiğimiz cafeyi gösteriyordu. Ne kadar da öfkeli kalkmıştık televizyon başından o akşamki son saniye golüne rağmen. Lige berbat başlamıştık ve o gece de çok kötü bir futbol oynamıştık. Moraller yerlerdeydi. Ben de bu kadar sezondur ilk defa ”Polyannacı” kimliğimden uzaklaşıp, umutsuz bir havaya bürünmüştüm. Hoş benim umutsuzluğa kapılmamın ana sebebi tribünlerin küskünlüğü ve camiadaki coşku eksikliğiydi ama yine de itiraf etmem gerekir ki Ekim ayında lige havlu atacağımızdan korkmuştum.
Daha sonra işin rengi değişti. Ben haksız çıktım. Advocaat’ın getirdiği hava ile takım hem ligde hem de Avrupa’da rayına oturdu. Hem Manchester’in olduğu gruptan lider çıktı, hem de bugünkü maç öncesinde liderle puan farkını 4’e indirip şampiyonluk yarışına dahil oldu. Benim gibi bunca senedir bu işlerin içinde olan birine de kapak oldu bu durum. Böylelikle hiç bir zaman erkenden umudunu kaybetmemek gerektiğini bir kez daha anlamış oldum.
Bugün de farkın daha fazla açılmaması düşüncesiyle muhakkak 3 puan amacıyla çıkmalıydık sahaya ancak kabul etmek gerekir ki ilk devre o istek ve arzu yoktu futbolcularımızda. Sanki Feyenoord deplasmanında alınan galibiyetle atlanan tur kafi gelmişti. Kafalarda ligin ilk devresi bitmiş gibiydi ve devre arası tatiline çıkılmıştı. Hatta kaleci Volkan’ın bir kaç pozisyonda zaman geçirip ilk 45 dakikayı berabere kapatma isteğini oldukça yadırgadım. Özellikle ofansif oyuncularımız Alper, Sow, Lens ve Volkan Şen birbirinden kötü performanslar sergilediler.
İkinci yarı biraz silkelenmiş gibi çıktık sahaya.Ekstra bir gol yedikten sonra iyice baskı kurmaya çalıştık. Orda da sahneyi Cüneyt Çakır aldı.Zaten son haftalarda Beşiktaş lehine verilen hakem kararlarıyla iyice gerilen Fenerbahçe taraftarını zıvanadan çıkardı. Herkesin aklında aynı soru: ”Bu Cüneyt Çakır neden Avrupa’da çok üst düzey maçlar yönetip Türkiye’de maçları yüzüne gözüne bulaştırıyor”. Bunun cevabı basit, çünkü Avrupa’da kafası rahat ama Türkiye’de maç yönetirken kafasında binbir tilki, binbir hesap dolaşıyor. Cüneyt Hoca’m sen ligin kaderine müdahele etme. Bırak, sadece gördüğünü çal. Sen hakemsin, hakemin kafasında hesap olmaz. Maçın skoru seni ilgilendirmez. Kafanda hesap olursa, yanlış yaparsın.
Bakın size başka bir örnek vereyim. Efsanemiz Rıdvan Dilmen kısa süre önce Federasyon Başkanlığı’na aday olacağını açıkladı. Bugün maçtan geldim NTV Spor’u seyrediyorum. Rakibin Alper’i ceza alanında çekmesini görüyor Rıdvan Dilmen. Kendi de biliyor penaltı olduğunu. İki gün önce Beşiktaş maçında Gökhan Gönül’e yapılanın bundan çok daha hafif olduğunu da biliyor ama penaltı diyemiyor. Neden? Çünkü Federasyon Başkanlığı hedefi var artık. Bundan böyle daha tarafsız gözükmek zorunda. İşte kafanızda hesaplar olursa yorumlarınız da böyle yanlış olur.
Evet bu akşam Fenerbahçe özellikle ilk devre kötü top oynamıştır. Galibiyeti de haketmemiştir oynadığı oyunla. Ama ”sen Fenerbahçe’ysen hakemi de yeneceksin” zırvalığına kimse girmesin. Fenerbahçe eğer kötü oynamasına rağmen eğer penaltı hakediyorsa vereceksin, nizami gol attıysa sayacaksın. Bakın puan farkı yine 7’ye çıktı ama benim Eylül ayında yaptığım hatayı yapmayacaksın. Eğer sen Fenerbahçe’ysen ”her şey bitmedi” deyip sonuna kadar savaşacaksın.
Yazarın diğer yazıları için tıklayın
mail: alp.eralp@abcspor.com
twitter: @alperalp72
