Son maçlarda alışılageldiği üzere maça 4-1-4-1 dizilimiyle başlayan Trabzonspor’daki en önemli değişik Medjani’nin ilk kez bir resmi maçta stoper oynamasıydı. Mevcut kadroda Cardozo’yu en iyi besleyebilecek 2 isim gibi gözüken Sefa ve Yusuf’un 11’de olmaması, hatta Yusuf’un 18’e daha girememesi ise ilginçti.
Normal şartlarda bu kadar eksiği olan bir takımın ilk 11’i büyük ölçüde kendiliğinden oluşur ancak Trabzonspor’daki yanlış kadro mühendisliği ve belli bölgelerdeki yığılmadan dolayı bu maçın ilk 11’i için dahi büyük fikir ayrılıkları vardı. Bu durum optimumu bulmak durumunda olan Vahid Hoca’nın başını daha çok ağrıtacak gibi duruyor.
Maça son oynanan Karabük maçının aksine çok arzulu ve hırslı başlayan Trabzonspor’da değişmeyen şey ise üretkenlikteki sorundu. Oyun iştahının yüksek olması rakibi kaleden uzak tutmakla birlikte Trabzonspor’a bol bol duran top şansı yarattı. İlk yarıda da gole yaklaşılan pozisyonlar olsa da ilk duran top golü 2. yarının başında Belkalem’den geldi. Wederson’un kırmızı kartıyla rahatlama şansını yakalayan ancak Cardozo’nun kaçırıdığı pozisyonla bu şansı elinin tersiyle iten Trabzonspor’da belki de bu işi en son yapacak isim olan Bosingwa’nın gereksiz hareketiyle gelen penaltıyla skor 1-1 oldu.
5 haftadır maç kazanamayan bir takım için geride kalan 20 dakikanın sıkıntılı geçmesi muhtemeldi ancak Ekici’nin mükemmel kornerinde Mersin defansının Medjani’yi bomboş bırakması Trabzonspor’u tekrardan öne geçirdi. Yatabare’nin Yattaravari ortasına Fatih Tekkevari dokunan Cardozo ise Avni Aker’deki ilk lig golüne kavuşarak maçın skorunu belirledi. Yatabare yaptığı ortayla “Ben de böyle ortalar istiyorum” der gibiydi.
Trabzonspor, defans oyuncularının yapısı gereği defansı çok önde kuramıyor. Bu yüzden orta sahaya binen yük fazla oluyor. O bölgede Salih bugün inanılmaz diri bir görüntü sergiledi. Top tekniği düşük bir oyuncu olarak bilinen Salih’in bile o bölgede Medjani sonrasında bu kadar yeterli gözükmesi hocanın Medjani-ön libero tercihini sorgulaması gerektiğini gösteriyor. Mehmet Ekici gün geçtikçe daha iyi oynuyor. Pas-şut tercihleri yerinde, güven veriyor. Duran topları etkili kullanması da takımın set oyununda gol atmaya başlayamadığı şu günlerde çok önemli.
Trabzonspor’un gol atmak için daha az şey denediği ilk yarıda duran toplar haricinde yapılan tek şey topu Waris’e verip etkili olmasını beklemekti. Waris her ne kadar skora direkt katkı yapamasa da etkisiz bir görüntü sergilemedi. İlk yarıda gole en çok yaklaşılan 2 kafa vuruşunu da Waris’in yaptığını hatırlatmakta fayda var.
İlk yarıda çok fazla topla buluşamayan Cardozo da oyunun rakip yarı alanda oynandığı dönemlerde topla her temasında tehlike yarattı. Maçın genelinde yaptığı hücum presiyle ise “Ben buraya yatmaya gelmedim” mesajı verir gibiydi. Umarım bu mesajı pres yerine yapacağı asist ve gollerle vermeye devam eder. Bunun için de 3. bölgede daha çok topla buluşması şart.
Bu kadar sakat varken dahi ilk 11’iyle çoğunluğunu memnun edemeyen Vahid Hoca’nın sakatlıklar sonrası kuracağı iskelet önemli. Orta sahada Özer-Mehmet Ekici- Constant 3’lüsünden en az ikisinin mutlaka sahada olması takımı birkaç kademe yukarı taşıyacaktır. Ayrıca Yatabare-Cardozo’nun birlikte oynadığı kısa periyotlardaki etkinlikleri ve uyum belirtilerini de dikkate alarak özellikle iç saha maçlarına bu ikiliyle başlanabilir.
Trabzonspor 6. maçında ilk galibiyetini alarak hem 3 puan hem de özgüven kazandı. Avrupa’da yola devam denilebilmesi için Perşembe günü, özgüven eşiğinin tam anlamıyla aşılabilmesi için de Gaziantepspor maçını kazanmak şart!
BERAT BULUT
