Böyle maçları analiz etmesi gerçekten çok zordur, çünkü analiz için takımların ortaya bir şeyler koyması, karşı takıma karşı taktik varyasyonlar uygulaması ya da en azından hiçbiri yoksa mücadelesini sahaya koyması gerekmektedir!.
1989’dan itibaren Galatasaray’ın seyretmediğim Avrupa Kupası karşılaşması yoktur ve şunu söylemeliyim ki; takımımızın son 25 yılda üretkenlik açısından seyrettiğim en berbat karşılaşmasıydı.
Top rakip takımın kalecisinin eline ne zaman değecek diye heyecanla beklerken dualarımız gerçek oldu ve karşılaşmanın son dakikalarında sağ taraftan kazanılan bir serbest vuruşta maçın hayalet adamı Drogba’nın dokunuşunda defansa çarpan top tam gol olacakken kaleci Cech’in kale civarında bulunmasından dolayı ellerinde eridi gitti, ne işi vardı Cech’in o dakikada orda insan kendine sormadan edemiyor:(
Karşılaşma boyunca Yekta’yı gören oldu mu?. Gerçi Yekta bile bazılarından istatistik olarak daha başarılıydı, en azından toplara hamle yapmadı, kademeye girme ihtiyacı hissetmedi. Ya Selçuk İnan? aldığı bütün topları ezdi, Mourinho Galatasaray’ı o kadar iyi ezberlemiş ki hucum varyasyonlarında top Sneijder’den çok Selçuk’la buluşuyordu, o da her top alışında etrafında 2-3 futbolcu olmasına rağmen inatla tek top oynamak yerine top tutmaya çalışıyor ve top kaybı yapıyordu bu toplar da kalemizde tehlike oluşturuyordu.
Bütün takımın yatıp kalkıp en az 3-4 net gol pozisyonu kurtaran Muslera’ya teşekkür etmesi gerekiyor.
Burak Yılmaz? Sağolsun nereden öğrendi anlamıyorum bu hastalığı!. 3-4 aydır ayaklarından çok ellerini kullanmaya başladı, ilk yarının ortalarında Chelsea sahasından çıkarken Burak Yılmaz topu kapıyor, belki maç boyunca yakalayabileceği tek gol pozisyonunu üretecek, açık alanı yakalamış kaleye dikine giderken arkasındaki Chelsea’li oyuncuya bir tokat atıyor ve maçın belki de yakalanabilecek en net pozisyonunu harcıyor. Çaresi var mı bilemiyorum ama bu illeten ne zaman kurtulacak merak ediyorum!.
Maalesef Burak Yılmaz’daki maç performansı ve konsantrasyon açısından düşüş Başkan Aysal’ın Burak’ın satışıyla ilgili Lazio ile anlaşamamasından sonra başladı.
Galatasaray tarafında pozitif işler yapmaya çalışan ama yapamayan tek oyuncu ise Felipe Melo idi.
Galatasaray takımında kadro mühendisliği açısından da büyük sıkıntılar var, Manchini devre arasında gelerek elinden geldiğince bu konuda bir şeyler yapmaya çalıştı ancak tam istediğini ligler bittikten sonra gerçekleştirecektir.
Şampiyonlar Liginde son 16’daki favorilerimden biri de Chelsea idi, çok enteresan bir takım genelde seyrederseniz çok iyi top oynuyormuş gibi görünmüyor ancak Mourinho’nun kadro mühendisliğindeki profesörlüğü sayesinde çok compact ve oyun disiplinine sadık oynuyorlar.
Bana göre dünyanın en büyük teknik direktörü Mourinho’dur. Sebebi ise çok basit; başına geçtiği (hepsiyle de hemen hemen başarılı oldu) takımlara bakın, Porto, Chealse, İnter Milan, R. Madrid hepsi de özelinde çok farklı takımlar ama inat edip hepsine kendi kafasında inat ettiği oyun formatıyla oynatmıyor, oyuncu yapılarına göre farklı oyun formatlarında da oynatabiliyordu.
Bu sene çoğu otorite açısından turnuvanın 4. ya da 5. en önemli favorisi, fakat bana göre B.Münih ile beraber kupanın en büyük 2 favorisinden biri. Karşılarına Bayern Münih çıkmazsa kupada finale kadar gidebilirler ve finalde de (top oynamadan) bir kez daha şampiyonluğu göğüsleyebilirler.
Galatasaray’a gelince önünde tek hedef Türkiye Kupa ve Lig’i kaldı. Ligde de son 2 deplasmandır ne kadar iyi oynarsa oynasın şansızlığını bir türlü yenemedi ve rakibiyle 4 olan puan farkını koruyamadı. Bana göre Fenerbahçe bu hafta Gaziantep deplasmanından galibiyetle dönerse önünde en büyük 2 engel, Beşiktaş ve Galatasaray deplasmanları kalıyor.
Bu durumda Galatasaray ne olursa olsun ligde şampiyon olamıyorsa Lig 2. liğini korumak zorunda. Burada en önemli durum, rakibinin seneye Şampiyonlar Ligine katılamayacak olmasından dolayı 2. lik durumunda turnuvaya yine direkt gidecek ve kasasını tekrar doldurması olacaktır.
