Bu hafta Darüşşafaka Doğuş hariç hiçbir takımımız hedefe tam olarak kilitlenemedi; bu yüzden de haftayı tek mutlak galip ile kapattık. Fenerbahçe, can havliyle üç yeni oyuncu transfer eden Panathinaikos’a yenilip Euroleague’deki ilk yenilgisini alırken, Efes hem Kızılyıldız’a hem de Kuban’a mağlup olarak tüm kredisini tüketti. Türkiye Kupası’ndan bu yana bir sihirli değneğin yarattığı masalı yaşayan Daçka ise, kaderine kafa tutup Avrupa’da başarı kovalıyor. Tabi Galatasaray Odeabank’ın ibretlik rövanş zaferini ve Banvit’in köhnemiş bir sistemle Milano’ya avlanışını da es geçmemek lazım. Yani kısacası, madalyon kadar iki yüzlüyü ekiplerimiz. İşte, haftanın anatomisi:
Darüşşafaka Doğuş, Markoishvili (Marko Paşa), Harangody, Slaughter ve Mehmet Yağmur’un toz pembe oyunlarıyla her kulvarda istediğini almaya başladı. Bjelica ve Wilbekin’in de olgun oyunları bu isimlere eklenince, Gordon’ın formsuzluğu adeta takıma kimlik değiştirtti ve Daçka zafer üstüne zafer kazanmayı başardı. Marko Paşa ligdeki TED zaferinde bilhassa dipten içeriye penetre edip iğne deliğinden üst üste geçirdiği turnike basketlerle ve cut’larıyla şahane bir oyun ortaya koyarken, rakibin en etkili silahı Sanikidze’yi de genç Metin epey bunalttı.
Harangody ve Mehmet’in üstün dış şut katkıları sadece bu maçla sınırlı kalmadı; evvela Unicaja Malaga’ya, sonra da Cedevita’ya karşı, basit hatalardan verilen sayılar hariç herkes görevini yapmayı başardı. Emir, Mehmet ve Wilbekin pota altında Slaughter’ı çok olumlu kullandılar, o da takipçiliği ve fırsatçılığıyla can yaktı. Pullen ve Bilan’ı savunmayı başaramamaları ise az kalsın çok pahalıya mâl olacaktı. Semih’in konsantrasyon düşüklüğünü Bjelica ve Slaughter örterken, geçiş savunmaları hariç sete setlerde Daçka savunması iyi kapanıp açıldı ve gerekeni yaptı. Daçka uzunları ikili oyun savunmayı başarabilirse ve Wilbekin Cedevita maçının son dakikasındaki gibi (özellikle de havada asılı kalıp muazzam bir dengeyle bulduğu şut isabeti göz önüne alınırsa) oynamayı başarırsa, 180 derecelik dönüş tamamlanmış olur ve Daçka her takıma kafa tutar hale gelir. Dış şutlarda günden güne daha fazla can yakan Marko Paşa başta olmak üzere, haftanın mutlak galibine tebrikler…
Galatasaray Odeabank, kısır kadrosunun yanı sıra bir de pota altındaki yegane silahı rakip uzunlarla baş edemeyince, ligdeki iddialı olduğu maçta Fenerbahçe’ye direnemedi. Devamında ise, Caleb Green ve McCollum tümden sağlığına kavuştu ve Eurocup çeyrek final ilk maçının rövanşında Pınar Karşıyaka’ya karşı adeta bir şov yaptılar. Tam kadro oynayabildikleri zaman hakikaten dehşetengiz performanslara imza atabiliyorlar (ki Ergin Hoca’nın mutluluk sarhoşu olması bundandır); fakat halen daha rakibe verilen bunca hücum ribaunduna bir çözüm bulabilmiş değiller. Dorsey takımdan ayrıldıktan sonra box-out yapmayı seven hiçbir uzun kalmadı Sarı-Kırmızılılar’da.
Buna mukabil guard rotasyonu, başta McCollum, Schilb ve Micov, maç sonunda da Sinan olmak üzere, dış şutlarda inanılmaz bir istikrar yakaladığı için, Galatasaray zayıf karnını iyi örttü ve Eurocup’ta Bayern Münih gibi zaafları çok bariz bir rakiple eşleşip, Avrupa’nın iki numaralı kupasında çeyrek finale kalabilen tek temsilcimiz olmayı başardı. Belki de tüm bunlar, 1 günlük sözleşme imzalanan serebral palsi hastası Yusuf Okur’un maçtan önce Galatasaray formasıyla sahaya çıkmasının ve tribünlerden büyük alkış almasının bir yansımasıydı. NBA takımlarına taş çıkartan bu duyarlılıkları, rövanştaki dirençleri ve Lasme’nin fasikül fasikül tarihi yazışı için tebrikler…
Fenerbahçe, hem ritimsizlik hem de hakemler yüzünden Panathinakos’a boyun eğdikten sonra, ligdeki Galatasaray galibiyetiyle kendine gelmeyi başardı. Eksiklere rağmen hücumda alan paylaşımını ve savunmada topa reaksiyonu ustalık haline getirdikleri için rakiplerini her durumda zorlamaya devam ediyorlar. Bu hafta içerisinde Kızılyıldız maçını kazasız belasız atlatıp, grup liderliği için çıkacakları Kuban maçına rahat başlamak istiyorlar. Vesely ve Udoh’un direncine Datome de çok yönlü yıldız performansını eklemeyi başardıkça, Dixon da kritik şutları soktukça, Fenerbahçe’nin önü açık olacaktır. Fakat her ne olursa olsun, dar alanda yüksek tempoyla oynayan ve rotasyonu bol tutan rakiplere karşı işleri hep zor olacak. Sakatlıklar varken, ekstra katkı açısından gözler hep maaşı altında ezilen Kalinic’in üzerinde. Eğer Sırp oyuncu formasının ve rolünün hakkını verebilirse, her iki maçı da galibiyetle noktalayabilirler.
Anadolu Efes, gençleri istihdam ederek farkla kazandığı Büyükçekmece maçı dışında, hayal kırıklığı yaratmayı sürdürüyor. Oğulcan, Emircan, Furkan, Doğuş ve Cedi gibi yerlilerin bol süre aldığı maçta ligin flaş takımına bu kadar fark atmayı başarıp, Kızılyıldız’a mağlup olmak, zor bir meziyet olsa gerek. Öyle ki, takımın en çok ayakta kalan yıldızı Saric bile, Ivkovic’in makullük sınırlarını zorlayan konuşmalarına hiciv ve yergi ile yaklaşıp ayrılık sinyallerini yakmaya başladı. Kızılyıldız’a mağlup olmak zaten perişanlıktı; fakat Kuban’a karşı şansları olmadığı açıktı, onlar da bu teoriyi yanıltmadılar. Kuban’ın “zamane David Rivers’ı” Delaney önderliğinde oynadığı komple basketbol, doğru bir takım mühendisliğinin ve sistemin, Bartzokas gibi kapasitesi belli bir koçla bile şahlanabileceğini ve transferde isabetin ne demek olduğunu bizlere bir kez daha gösterdi. Randolph’un ve Singleton’ın acımasızlığı, eski dost Broekhoff’un kağıda yansımayan taşıyıcılığı, Claver’in kritik her topta devleşmesi, Kuban’ı bir Final-Four adayı yapıyor. Bu noktadan sonra Efes’in gruptan çıkması bile giderek mucizelere doğru iteleniyor.
Kuban bu ana dek sezonun en iyi savunma yapan takımıydı; bu gelenek devam etti ve 60 sayıyı son anda geçti Efes. Heurtel yine Harlem’cilik sevdası yüzünden takıma toplamda 17 top kaybettirip (5’i ilk çeyrekte) saç baş yoldurdu, Tyus ise Delaney’de kaldığı her ters eşleşme savunmasında Delaney’nin ekmeğine yağ sürdü. Ribaunt üstünlüğünü yakalasalar bile, dış şutlarda Kuban’a kafa tutamadılar ve Granger da Heurtel’den hallice oynayınca, galibiyet hayal oldu. Claver’in maç başında Brown’a koyduğu destansı blok ise, haftanın en güzel hareketleri arasında baş köşeye kuruldu. Bencillik konusunda Efes’in yabancıları Delaney’den, savunma ve rakibi top kaybına zorlama konusunda ise eski yoldaşları Draper’dan ibret almalılar. Draper-Delaney ikilisi sahadayken Efes kısaları hiç iyi görünmedi. Draper’ın başrolde olduğu takımların, turnuvaların en iyi savunma yapan takımı haline gelmeleri sizce bir tesadüf müdür? Yoksa Efes’in bunca yatırımına yazık olması mı bir tesadüftür? Bunun yanıtını, en kritik anlarda teknik faul almayı bir borç bilen koç Ivkovic’ten rica ediyorum. Zira 12 asist yapıp 17 top kaybeden takımı bu seneki en düşük sayısını bu maçta attı ve deplasman fatihi rakiplerinin işleri hep tıkırında gitti..
Banvit, kelimenin tam anlamıyla “Tek yol Fortson”cılık yüzünden elindeki turdan oldu ve Eurocup’tan elendi. Milano’nun adeta ’96 Koraç Finali’nin rövanşını alırcasına oynadığı fakat lobi yardımı olmadan Banvit’le aşık atamayacağı bu seride, Banvit öylesi basit hatalar yaptı ki, rakibe yarı finali hediye etti desek, yeridir. Tolga’nın yeni geliştirdiği fake + adım almalı ve geriye çekilmeli şut mekaniği ve pas katkısına rağmen hep benchte tutulması, rakip savunmanın kabus yaşattığı Moerman’ı ikinci yarılarda kısaların devreye sokamaması, en kritik topların inatla formsuz Slaughter ve basireti bağlanan Fortson’a verilmesi, Fortson’ın neredeyse çift haneli top kayıpları yapması ve şutlarda yokları oynaması, üçüncü çeyrekte 5 dakika boyunca sayı atamamaları, Johnson’ın tek başına kalması, Carmichael’ın inatçı savunmasına hiçbir takım arkadaşının kıymet vermemesi, nakıs bir oyun oynayan Milano ekibini üstün kıldı ne yazık ki. Bir alternatif hücum düzeni olmadan, Banvit’in ne yapacağını herkes öngörebiliyor. Umarız, bu yenilgi yeni sezonda onlara bazı doğruları göstermiştir ve hatalar belirginleşmiştir. Ligde Royal Halı Gaziantep karşısında niye mağlup oldukları da, yine bu satırlarda gizli…
Pınar Karşıyaka, Kerem Gönlüm’ün yaşına zıt kaçacak kadar aktif ve enerjik bir basketbol oynamasına ve Kenny Gabriel’dan gelen sayı katkısına rağmen, guard rotasyonu çökünce Eurocup’taki macerasına bir son verdi. Bilhassa Lazeric Jones ve Wright özelinde hayal kırıklığı yaşadıkları bu maçta, Soner ve Can da gereken dış şut isabetlerini temin edemeyince, Caleb Green, Erick McCollum ve Chuck Davis tarafından paramparça edildiler. Ligde Trabzonspor’a karşı aldıkları mağlubiyet de tuzu biberi oldu bunca tersliğin. Son birkaç haftadır yükselen ibre, böylesi hatalar yüzünden tersine döndü ve Josh Carter’ın istikrarsızlığıyla sarsılan Kaf-Kaf, haftayı her kulvarda yenik kapattı.
Trabzonspor Medical Park, koç değişikliğine gidip başa Ahmet Kandemir’i geçirdikten sonra, ligin kıdemlilerinden Courtney Fells’i kadroya katmanın kaymağını Karşıyaka galibiyetiyle yedi. Maç içerisinde, yeni düzenin Stipanovic – Hardy ikilisinden ziyade Fells – Kulig ekseninde kurulacağı ve daha da düşük tempolu ve uzunlardan bol bol gelecek dış şutlara dayalı bir basketbolu benimseyeceklerini gösterdiler. Yetmedi, Ahmet Hoca’nın yine (bu sefer Antalya BŞB’den) eski öğrencilerini toplama sevdası neticesinde ligimizde daha önce de forma giyen Cholet’li swingman JP Prince ile sözleşme imzalandı ve dinamik ve hızlı bir yapı için takım kısaltıldı. Bakalım, yeni düzen onlara neler kazandıracak? Galibiyet için tebrikler ve başarılar…
Beşiktaş, Culpie’nin çok anlamsızca iki teknik faulle diskalifiye olduğu maçta, maç sonunu kötü oynayarak İBBSK’ya mağlup oldu. Guard savunmakta yokları oynadıkları için Elonu yine faul problemine girdi, ve rotasyonu eksik rakiplerine yenildiler. Özellikle İBBSK’nın koçu Ertuğrul Erdoğan’a, taktik zekası ve hamleleri için takdirlerimi sunarım. Ligde kalma adına hayati bir galibiyet aldılar. Bunun yanı sıra Klobucar gibi bir silahı Armand ile bu kadar iyi harmanlaması da, Beşiktaş’ın sonunu hazırladı diyebiliriz. Play-off yarışında ağır bir darbe alan Beşiktaş ise, bir ileri bir geri gitmeyi sürdürdü ve yine kafalarda soru işaretleri bıraktı…
Eurochallenge’da favoriler arasında gösterilen her iki ekibimiz de, türlü çeşitli hatalar yüzünden avuçlarındaki galibiyetlerden oldular ve kupadan elendiler. Gaziantep ilk maçtaki hatalarını ikinci maçta tekrarlamayıp seriyi son maça taşısa bile, Balazic ve Jawad Williams’ın çok kötü bir gün geçirmesi yüzünden, yine bireysel performanslarda sekteye uğrayıp Varese’ye yenik düştü.
Telekom ise, Enisey deplasmanında tamamen Ben Woodside’ın kurbanı oldu; takımın as oyun kurucusu son periyotta 4 blok yedi, inanılmaz top kayıpları ve hatalar yaptı ve 0/4 serbest atış kullandı. Hal böyleyken de, Kennedy’nin sürüklediği Enisey birden tempoyu yakalayıp ilk yarının aksine maçı forse etti ve turu cebine koydu. Havlu atan temsilcilerimiz için geriye artık sadece lig kulvarı kaldı, ki bu belki de Telekom’un alt sıralardan çıkış bileti olacak.
Muratbey Uşak Sportif, elde ettiği Konyaspor galibiyetinin yanı sıra, Olympiakos gibi bir devin kanca attığı genç yıldızı Khem Birch’ü takımda tutmayı başarıp takdirlerimizi topladı. Yatırımlar ve istikrar sürerse, başarı katlanacaktır.
Carmichael’a omuz atan Rakim Sanders’a sportmenlik dışı faul çalmayan maç hakemlerine, İtalyan lobisine, Culpepper’ı yok yere maçtan atan hakemlerimize basketbol adına sitemlerimi iletir, Unics Kazan gibi bir devi eleyerek sürpriz yapan Stelmet Zielona Gora’ya tebriklerimi sunarım (umarım bu sonuç Galatasaray’a yarayabilir). Bunun yanı sıra, haftanın en acı haberine konu olan gencecik bir fidanımıza, geçirdiği kalp krizi sonucunda henüz 19 yaşında aramızdan ayrılan KBBL takımlarından Bursa Zeytin Gençlik’in 1997 doğumlu oyuncusu Esra Çavuşoğulları’na da Allah’tan rahmet, sevenlerine de başsağlığı dilerim…
Herkese basketbol keyfi dolu bir hafta nasip olsun…
Yazarın diğer yazılarına erişmek için tıklayın
mail: efe.ozenc@abcspor.com
twitter: @efe_ozenc
Youtube: Turuncu ve Siyah Kadar Yuvarlak
